Auteur: Carlo Eijgenberger

Zondag was er een uitwisselingstocht met Kano Club Rotterdam. “Ze vonden het hartstikke leuk en het was reuze gezellig.”

door Lennart

Het Baltic sea festival was weer een feest. Ik huur voor deze trip een Surfski bij Nordic kayaks. Het is een event over drie dagen. Eerste dag invaren om aan de Oostzee te wennen. Er stonden die vrijdag leuke golfjes om te linken. De race zou op zaterdag 25 mei ook in de zelfde richting  zijn. De race is van Strande naar Eckernförde strand voor de 26km race. Je kan ook starten halverwege voor de 13 km race vanaf het basis kamp van de Grünwaldcamping.

De Oostzee is prachtig omdat het water een mooie blauwgroene kleur heeft.

Waar zou ik starten links of rechts in de lijn. Dacht links voor de drukte te omzeilen maar mijn instinct zij toch daar te starten omdat de race links de hoek om zou gaan. Ik zit in de kop het eerste deel. Een spannende inspannende strijd met Marco de andere Nederlandse vaarder in dit internationale deelnemers veld.

Voor de energie aanvulling heb ik een beetje honing en zeezout aan de bidon met lang rietje toegevoegd. Er is geen tijd om het banaantje te nuttigen. Ik hoor achter mij het wisselen van de peddel kant wat afgeroepen wordt. Dit is de 6 persoons van de side riggers.

Er doet van alles mee ook enkele dubbele side riggers en een paar suppers. En mijn eigen klasse de Surfski is in enkel en dubbel vertegenwoordigd.

Er zijn deze dag voor mij maar enkele golven voor de wind te pakken. Je moet de boot naar 14km per uur accelereren om ze te pakken. Dat is op een lange afstand pittig. Ik besluit energie te behouden en een staddy 12 km/uur aan te houden.

Twee paden zijn te kiezen meer naar rechts dieper en misschien hogere golven of links directere weg en misschien op de kant opstuwende golven. De zon schijnt gelukkig heb ik voor een korte broek en enkel shirt gekozen. Ik moet af en toe wat water met mijn hand in mijn nek splashen om verder te koelen zo warm wordt het.  Door de verschillende start tijden van de verschillende klassen en afstanden komt het veld redelijk tegelijkertijd aan. Ik pers er nog de laatste krachten uit. De teller staat op 27.5 km. Ik eindig 1 minuut achter Marco en word 12e overall bij de surfski’s.

Mijn auto is naar de finish gereden door mijn grootste supporter van deze dag mijn vriendin Izabella. Die ook wat plaatjes heeft geschoten.

Er zijn maarliefst 20 aanmeldingen vandaag voor ‘EHBO en natte oefeningen’. De beginnerscursus wordt hiermee afgesloten maar er is woensdagavond nog een moment voor wie het weekeinde niet in de gelegenheid is. Het is voor zowel nieuwe als bestaande leden belangrijk om de veiligheidsmaatregelen goed te oefenen al moet ik eerlijk bekennen dat ik er niet altijd even veel zin in heb. Zwemmen is best leuk maar dan wel ergens in kraakhelder blauw zeewater, rond een tropisch eiland.

We beginnen binnen. Anke praat ons eerst bij over de verdrinkingsstatistieken. Zij weet als arts haarfijn uit te leggen wat er gebeurt bij onderkoeling en oververhitting. En belangrijker nog wat we er tegen kunnen doen, hoe we de symptomen herkennen en hoe we moeten handelen als het aan de hand is. Het is een betrokken groep die aan Ankes lippen gekluisterd is. We gaan het nog even hebben over kleding en veiligheidsmaterialen die wij als ervaren kajakkers altijd wel mee hebben. We trekken de spulletjes later even te voorschijn om de nieuwer leden een indruk te geven. Op de laptop zien we heel duidelijke instructies rond stabiele zijligging, de isolatie deken en reanimatie. Met de eerste twee gaan we buiten oefenen.

In drietallen gaan we serieus aan de slag. Het inpakken van elkaar als een braadkip in folie en enkele wel heel theatrale lotus slachtoffers zorgt voor de funfactor.

Hierna worden we in twee groepen verdeeld en voorzien van instructeurs. Voor de beginnersgroep is het allereerst belangrijk om het omslaan, spatzijl losmaken en beheerst uit de boot komen te oefenen. Het geeft je vertrouwen en helpt om paniek bij een onvrijwillige plonspartij te voorkomen. Ze oefenen ook met een geassisteerde redding waarbij als je de aanwijzingen van de redder opvolgt, snel weer in de boot zit.

De anderen oefenen veel met zelfreddingen die niet bij iedereen lekker gaan. Ikzelf trek de boot om of kuiken je eroverheen. Het lijkt slim om YouTube even te raadplegen en binnenkort nog één sessie te plannen. Het laat wel weer zien waarom het belangrijk is om bij elkaar te blijven om groot water.

Maandag 17 juni | Haarlemse Kano Vereniging, Haarlem

Het is een schitterende dag vandaag. Een beetje te warm gekleed, ik voorzie een hitteberoerte, laden we onze vier kajaks op en rijden we naar Haarlem. Er staan zo’n dertig kajakkers klaar voor een prachtige route over de Spaarne en de Haarlemse grachten. Het is een zeer gevarieerde tour met veel te zien aan de kant. Een aanrader, Haarlem verdient een plek op de tochtenkalender!

Ik raak achterop. Ik ben druk bezig met fotograferen, zit gezellig te kletsen en laat me weer afleiden door alles wat beweegt. Door de mooie avond zijn veel mensen heerlijk aan het sporten, chillen, vissen, fietsen, suppen, varen en wandelen.

Na 10 km zijn we weer terug. De kantine heeft een lijstje hangen met versnaperingen tegen vooroorlogse prijzen, waaronder bitterballen en friet. Uit een gesprek onderweg blijkt al dat het clubvaren bij HKV altijd in de kantine eindigt. Omdat het de 50e keer is, krijgen we hier een toespraak en een prachtig t-shirt.

Omdat we morgen geen trailerchauffeur hebben, gaan onze boten over naar een trailer van De Zwetplassers. Daar zijn we morgen te gast, we houden je op de hoogte…

Dinsdag 18 juni | De Zwetplassers, Wormer

Praktisch alles wat we qua kano-uitrusting bij ons hadden, was aangeschaft in Wormer. Vandaag staat er een vaartocht op het programma. Het eerste deel gaat over de Poel en het Zwet, waar we nog even de ruimte hebben. We worden weliswaar ingehaald door team testosteron in K1-achtige kajaks met uitstekende knieën, maar we varen lekker mee in de voorhoede.

Afgezien van een eenmalige kudde koeien, is het qua vee nogal schaars in dit “grootste weideveengebied van Europa”. Tot plotseling PJ en Irene een zijtak in varen om lama’s/alpaca’s (het juiste antwoord naar postbus 51) te fotograferen. Ze zijn telkens verdwenen, maar na geduldig wachten is bovenstaande foto een feit.

We moeten vaart maken, anders moeten we zelf onze weg vinden in dit labyrint. Maar even verderop zie ik het fluorescerende gele zwemvest, waar ik net nog mee heb zitten praten, weer. De lokale bevolking draagt trouwens bijna geen zwemvesten. Het zwarte slib in die sloten lijkt me inderdaad een groter gevaar dan die paar centimeter water.

We bukken nog 30 keer voor die hele lage bruggetjes en slalommen door de velden met waterlelies, die ’s avonds sluiten waardoor we geen bloem hebben gezien! We varen rond de bebouwde kom van Wormer en na verloop van tijd komen we uit bij de plas waar we zijn gestart.

Morgen bij ons. Vergeet je zwemvest niet!

Woensdag 19 juni | Kano op IJburg, Amsterdam

Na maanden van voorbereiding is de Kano Avond Vierdaagse eindelijk bij Kano Op IJburg.

De verkeersregelaar/voorzitter leidt het parkeren in goede banen, ons terrein veranderd in een ‘trailerpark’. Het gastvrijheidsteam staat klaar om alle deelnemers te verwelkomen. Er zijn hartje zomer zelfs spekulaasbrokken geregeld, kosten nog moeite zijn gespaard.

Inmiddels is iedereen ingeschreven, omgekleed en liggen er tientallen kajaks in het water. De Kooijers worden ingedeeld als voor-, tussen-, midden-, boven-, onder- en achtervaarders en aan onze gasten voorgesteld. Na de laatste stichtelijk woorden mag de vloot van tochtleider Irene uitvaren.

Het voor ons bekende rondje Zeeburg was voor de rest natuurlijk helemaal nieuw. Het Sluishuis heeft indruk achtergelaten, en ik geloof dat de rest ook wel in orde was. In ieder geval hebben we geen klachten ontvangen. Ik wacht nog op de definitieve administratieve gegevens, maar we hebben de indruk dat zeker 95% van de deelnemers weer veilig is teruggekomen. Wij vonden het zelf wel een geslaagde avond.

Een aantal verenigingen hebben interesse getoond om eens terug te komen en dan het IJmeer op te gaan. Pampus sprak ook tot de verbeelding. Ik heb nog even gewezen op het route boek waar ze ideeën kunnen opdoen voor een leuk tochtje. Wijzelf zijn ook door diverse verenigingen uitgenodigd om mee te varen, dus houd de app en de agenda goed in de gaten! 😀

Donderdag 20 juni | Quo -Vadis, Zaandam

Op deze helaas alweer laatste avond komen de kanoclubs aan en herkennen we de meeste mensen en club trailers. Nieuw voor mij is de schattige kruising tussen Jack Russel en Teckel die al in de cockpit mee gevoerd wordt voordat we te water gaan, dit blijkt ook zijn plekje tijdens de vaartocht.

We varen we om klokslag zeven weg, steken de Zaan over en gaan in zuidelijk richting naar de Mallegatsluis. Dat betekent dat we vandaag niet naar de molentjes gaan kijken maar in een ander gebied gaan varen.

De sluiswachter van vandaag is lid van Qua Vadis en springt pas op de fiets, zodra de laatste kajakker de Zaan op vaart. Het schutten is knus maar we passen er goed in met z’n allen. Een mevrouw met professioneel ogende fotografie spulletjes staat met statief en lange lens op de sluisdeur dus ik heb voor de zekerheid maar ff gelachen. Mochten we die foto’s nog krijgen dan krijg je onze voorkant ook te zien, tot dan zul je het hiermee moeten doen.

We varen op de Mallegatsloot door Koog aan de Zaan en over de Gouw de Polder Westzaan in. Aan het eind komen we door Westzaner-Overtoom, een stukje van het lintdorp dat deze polder doorsnijdt. We varen over de Reef en de Mallegatsloot het sluisje binnen waar de voorhoede geduldig wacht tot de laatste binnen is.

Eenmaal bij de club aangekomen begint het afmelden, omkleden en opladen. Maar laten we de 3e helft niet vergeten. Er staat hier een heuse bierpomp, hetgeen ik samen met de bitterballen van Haarlem op de volgende ALV ter stemming ga brengen🍺.

Week 25 van 2025 heb ik de vierdaagse met koeienletters op de kalender genoteerd. KOIJ is er de 51 keer zeker weer bij.

Door Eelco Lolkema

De Dutch Water Week 2024 had een mooi gevarieerd programma, waaronder drie kano-gerelateerde activiteiten. KOIJ was bij twee betrokken: de Landelijke Open Kano Dagen de kanotocht door het Kromslootpark.

Het Kromslootpark is een relatief nieuw aangelegd moerasnatuurgebied tussen de A6 en het Gooimeer, aan de zuidkant van Almere. Door het park loopt een kronkelende watergang, de Kromsloot, waaraan het park haar naam te danken heeft. Die Kromsloot gingen we verkennen, samen met een natuurgids.

Het aantal deelnemers was beperkt tot 17; KOIJ leverde 7 deelnemers. Het Watersportverbond was aanwezig in de persoon van Emily Fokker (Marketing & Communicatie). Zij deelde de kano met de fotograaf. De natuurgids voer in een kano met Mart Kegel en Michiel Dam, beide junior top zeilersin Team Allianz. En de buurtregisseur van Almere-Haven had een opblaaskano op de kop getikt en peddelde samen met een collega gezellig mee.

Laat het duidelijk zijn: het ging bij deze tocht niet om snelheid, maar om natuurbeleving. Een korte afstand van enkele kilometers, met toch twee overdraag punten, waarover we zo’n 2 uur hebben gedaan. Veel uitlegmomenten over het gebied, de flora en de fauna. Op meerdere locaties langs de vaarroute waren vogeluitkijkposten neergezet. En een deel van de kreken was afgeschermd rustgebied. Om de reuzenberenklauw te bestrijden heeft men schapen geïntroduceerd die deze schadelijke plant als een lekkernij beschouwen. En er schijnen al bevers gezien te zijn.Natuurlijk veel riet, afgewisseld met grote en kleine lisdoddeen diverse bloeiende oeverplanten. 

Helaas was niet alle uitleg voor iedereen hoorbaar. De groep was eigenlijk te groot en er was nauwelijks ruimte om dicht genoeg bij de gids te komen. 

Alles bij elkaar een boeiende en rustgevende ervaring. Het geluid van de A6 op de achtergrond werd nauwelijks als storend ervaren. Als kanotocht misschien niet direct een aanrader, maar je kunt er uitstekend genieten van de aanwezige natuur.

Door Silvie Kamphuis

Vijftig meter diepte gaapt er onder onze acht kajaks en drie kano’s op sommige delen van de Vinkeveense Plassen, weet onze enthousiaste gids van de dag te vertellen. Hij heeft een mooie, licht-ambitieuze route voor ons uitgestippeld, maar al snel blijkt dat niemand haast heeft. Het is mooi weer en we maken er deze zaterdag 4 mei 2024 een heerlijke zondagse tocht van. Voor onze gids van KV De Ronde Venen maakt het niet uit: die kent het gebied op zijn duimpje en schudt waarschijnlijk moeiteloos nog 300 verschillende routes uit zijn zwemvest.

We peddelen langs de weilanden en de vakantiehuisjes en een stukje door het dorp, waar een heerlijk eigenwijze brugwachter de grotere boten rustig een tijdje laat wachten voordat hij in beweging komt. We zien veel vogels met kuikentjes en ontdekken dat ook onder brandganzen de jeugdzorg nog wel wat beter kan (moord en brand schreeuwen, maar het kuikentje dat onderging, kwam nooit meer boven). Het water is een fijn parallel universum, waarin je kunt verdwijnen zodra je in je boot stapt.

Het nadeel van wat langzamer varen, is dat we ook later dan gepland bij een geschikte pauzeplek arriveren. Misschien is het dus honger, misschien heeft het andere redenen. Met Eiland 9 zo goed als binnen handbereik beginnen de eerste kajakkers te sneuvelen. We zijn ons net het smalste doorgangetje van de tocht aan het doorworstelen, als het opkanten van een kajakker overgaat in omkanten. Proestend en met waterplanten aan zijn slaap geplakt komt hij boven. Het is op dit punt zeker geen 50 meter diep en zonder veel problemen stapt hij weer in zijn kajak, maar niet voordat de meest hilarische foto’s van de tocht genomen wordt: een kajakker in zijn kajak met de benen buitenboord met een hele stoet andere kajakkers in zijn kielzog. Ook het maken van die foto is niet geheel zonder risico overigens, met losse handen staand in een Canadees.

De kade bij Eiland 9 is aan de hoge kant en zit verraderlijk vol met vogelpoep, dus ik vermoed dat het tweede slachtoffer valt bij het uitstappen. De duik zelf heb ik gemist, maar er zijn niet heel veel andere redenen waarom een mens meerdere setjes droge kleren aangeboden krijgt.

Tijdens de lunch komt er een overvloed aan vlaai, koekjes en thee tevoorschijn. Eenzame boterhammen met pindakaas draaien zich uit schaamte om in hun zakje. Blijkt kanovaren toch echt een teamsport te zijn. Na de lunch dringt de realiteit van de rest van de dag zich weer aan sommigen op. Afspraken met lang verloren vrienden, honden die uitgelaten moeten worden. De beoogde eindtijd van de tocht is al nabij, maar er moeten nog behoorlijk wat kilometers gepeddeld worden. Ook bij het instappen klinkt er weer een vertrouwde plons en gaat een derde kajakker te water, maar niets kan de pret drukken deze dag. We voeren het tempo op en keren vlot terug bij KV De Ronde Venen.

Wanneer gaan we weer?

Door Piet-Jan

Bestemming van het Friesland weekend (20-21 april) was dit jaar Molkwerum
In april weet je het nooit met het weer en daardoor wordt het kampeerweekend ook wel krampeerweekend genoemd.
Waarschijnlijk heeft dat dit een groot aantal leden toch afgeschrikt om mee te gaan. Want wie gaat er nu in april kamperen?
In een klein tentje op een open veld met verwachtingen die niet echt uitnodigend waren.
Het aantal deelnemers was (daardoor?) dit jaar beperkt tot slechts 3 (Irene, Spike en PJ).
Dat mocht echter de pret niet drukken en gaf wel de mogelijkheid om te carpoolen. Dus bepakt en bezakt (voor kamperen maakt het niet zoveel uit hoelang je ga, ook al is het voor even je moet van alles en nog wat meenemen), kajaks op de trailer en op weg naar camping  ’t Séleantsje.
De berichten waren niet al te gunstig, regen, veel wind en een beetje fris (of zeg maar gewoon koud).
Onderweg hadden we daar geen last van, en bij aankomst op de camping was het zowaar droog, zodat we mooi droog onze tenten op konden zetten.
Vervolgens op pad vanaf een mooie maar wiebelige lage steiger.
In verband met de stevige wind vandaag geen IJsselmeer maar een tocht over de Friese meren.

Vanaf Stavoren straffe tegenwind terug naar Molkwerum. Bijna niet te doen, stoppen met peddelen was hier geen optie (want dan ging je direct achteruit) en na elke bocht de vraag hoever nog.
Een echte work-out dus als afsluiter van een mooie tocht van wat bleek 25 Km.

In de avond na een welverdiende maaltijd bij De visserman in Stavoren de hagel op ons gezicht met windkracht 8 , dus snel terug naar de camping.
Moe maar voldaan de dag afgesloten.

Het was voor ons een test hoeveel storm en regen onze tent kan hebben (met name Sipke was benieuwd of zijn klassieker nog wel waterdicht was).
Gelukkig zijn we goed door de test gekomen. Afgezien van slechte nachtrust met veel regen/hagel, windvlagen en het kabaal van de storm geen problemen met de tenten.

En in de morgen was het zowaar weer mooi weer.
De wind was wat gaan liggen waardoor de geplande tocht binnendoor naar Hindelopen en via het IJsselmeer weer terug, door kon gaan.

Het toeristen seizoen was zeker nog niet begonnen in Hindelopen. 
De sluiswachter had alle tijd voor een praatje. Wenste ons een goede lunch en zou later de sluis op verzoek voor ons open doen.
Na een uitgebreide lunch bij pannenkoekhuis ‘de Friese doorloper’ naar de sluis waar de sluiswachter al stond te wachten.

Vervolgens over het IJsselmeer met de wind en golven mee terug naar de camping.

Los van een hagelbui toen we zaten te lunchen hadden we mazzel met het weer. En ook de tent kon (bijna) droog weer worden afgebroken.
Kajaks op de trailer en vervolgens terug naar Amsterdam.
Al met al een prachtig weekend.

In het Kanosport Magazine van editie 4/2023 stond op pagina 24 dit inspirerende artikel . Klik hier voor het hele artikel

door Pieter

Iets meer dan drie weken geleden zag ik een zeekajak op marktplaats, en dacht: dit is mijn boot, ik ga ervoor! Dus ben ik nu eigenaar van een zeekajak, en sinds drie weken lid van KOIJ. 

In de eerste week vaar ik gelijk een rondje met andere enthousiastelingen van de club, ik mag ook een boot van de club lenen, en krijg een hartelijke ontvangst met uitleg over cusussen en clubmateriaal. En ik wordt indringend gewaarschuwd voor onderkoeling in het koude water.

Bij vertrek kan ik zomaar een boekje meenemen, “Man in het Wild” (Jacob Benckhuisen), vol spannende kajakavonturen zowel in de Beringzee als rond Kaap Hoorn. Hmmm…. gaan deze mensen écht de oceanen op? Door “tidal races” en hoge brekende golven? Wow….

Mijn eerste rondje gaat overigens niet over zee of zuiderzee, maar beperkt zich tot de binnenwateren rond IJburg. Het is vroeg, best koud, maar ik heb er vol zin in. “Je gaat best hard voor een beginner”, roept mijn begeleider. Hij is aardig, en positief.

Mijn begeleider heeft een duidelijk en onomwonden advies: zwembadtraining!

Hmmm… zwembadtraining? Ik droom van schuimende koppen op de golven, en denk aan de extase  van planerende boten die golven afsurfen in een wolk van opspattend water….Eerlijk gezegd weet ik niet of ik wel zin heb in een zwembadtraining… maar, ik ga ervoor, en dus hoort daar het zwembad bij. 

Met een flink aantal boten op de aanhanger en even zovele deelnemers, vertrekken wij zondagavond met de auto naar het zwembad in de Bijlmer. En daar oefenen wij talloze reddingenIn eerste instantie vooral zelfreddingen, maar als ik ´s avonds weer thuis ben, ben ik dood.  

“Dit is FUN”, zegt mijn immer positieve begeleider. Ik mag hem. En hij heeft gelijk: mijn vriendin lacht bij het zien van de foto’s: “kijk die oude mannen…, net kinderen in de speeltuin…” en ze wijst naar mij op één van de foto’s. Ze is duitse met af en toe een onduits gevoel voor humor: ”…ik lach mich kaputt”.

Zwembadtraining, het is anders dan ik vooraf dacht. Ik leer er veel, het is doodvermoeiend, en ja, ik ga volgende zondag weer, ik zie er nu al tegenop,… maar heb er tegelijk ontzettend veel zin in. Ik ben erbij! 

Pieter

Het Light Festival is een jaarlijks evenement met lichtkunst. Sinds de pandemie is er een vaarverbod in het gebied voor door spierkracht aangedreven bootjes. Onze vrienden van KVZ hebben een ontheffing om er onder strikte voorwaarden, op bepaalde momenten en tegen betaling doorheen te varen. Wij zijn samen met een club uit Arnhem en Utrecht te gast om met KVZ mee te varen.

Met vier boten op de trailer is het een kort ritje naar Oost. KVZ zit op het voormalige Veemarktterrein. Het ruikt daar nu naar barbecue door het bezorgrestaurant naast het clubterrein. Geen tijd om te eten, snel de bootjes afladen en droogpak aan. In de kantine nemen we de route door. De steiger ligt inmiddels flink vol met ieders boten, we hebben een aardige vloot verzameld. Na een korte instructie van de tocht leider gaan de lampjes aan en gaan we op pad.

We varen langs De Gooyer (molen), Kromhoutwerf, het Scheepvaartmuseum, en de Bloemenmarkt naar het verzamelpunt voor de Nieuwe Haarlemmersluis.

Zodra de roeiers, die van de andere kant komen en de laaste rondvaartboten, voorbij zijn komt de kolonne in beweging. Het vaart trouwens niet echt lekker, het voelt een beetje als een school vissen in een schepnetje. Ik zoek de luwte een op maar moet toch erg opletten omdat we om de haverklap stoppen en een paar polobootjes als een stel puppies overal tussendoor schieten. Hier en daar komt er alsnog een roeiboot achterop maar de rondvaart boten worden even opgehouden om ons veilig te laten doorvaren.

Bij het Wetheimpark lijken we eindelijk een redelijke foto van een kunstwerk te kunnen schieten maar we worden daar gemaand door te varen. Even later komen we weer bij het scheepvaartmuseum aan en peddelen we terug naar KVZ.