Auteur: Carlo Eijgenberger

Door Irene.
Zaterdag 18 maart deed weer een groepje milieubewuste leden van KOIJ  mee aan de Landelijke Opschoondag.

Goed voorbereid staken we van wal met grijpers aan een touwtje geborgd.

Enthousiast doken we als aasgieren af op het afval  wat zich vooral vastgezet had in het riet of in hoeken in de beschoeiing. 

 Om ook wat kilometers te maken, in het bijzonder mooie weer, voeren we door IJburg naar het Sluishuissluis en via de Betonsluis weer terug naar de vereniging.

In de sluis werden we door de sluiswachter voorzien van extra vuilniszakken want we waren al snel door onze voorraad heen. 

Ook kregen we veel waardering van mensen die ons bezig zagen en van de havenmeester Wouter die ons op de koffie vroeg in het schitterende Havengebouw naast de sluis.

We hadden afgesproken dat we hier ook de eerste lading afval achter mochten laten.

De kleine Betonsluis en Nijlpaardsluis worden eigenlijk pas vanaf april bediend maar de sluiswachter werkte graag mee voor het goede doel. Helaas moesten we daar wel even wachten omdat er net een schip door de  Sluishuissluis geschut moest worden voordat hij op zijn fietsje naar ons kon komen. 

Al met al was het een leuke tocht als je niet te veel stilstaat bij het trieste feit hoeveel  afval ( op de bodem) in het water ligt. 

Uiteraard veel plastic en o.a. minstens 20 ballen, 2 condooms en 2 fopspenen. Dus blijkbaar gaat er wel meer mis….

Verslag van Irene

Vandaag, 11 februari, leek het een mooie dag om eens op expeditie te gaan naar de Krijgsman te varen. Dit is de nieuwe wijk in aanbouw in Muiden, op het voormalig terrein van de kruitfabriek De Krijgsman. Het was mooi licht bewolkt weer met ongeveer 9 gr C en 3 Bft W. Achteraf bleken we 19 km gevaren te hebben.

Met een groepje van 8 vertrokken we om bij de pier van Muiden te splitsen in 2 kajakkers die liever op het open water bleven en de Krijgsmannen/vrouwen.

De overige 6 voeren door de Zeesluis en gingen voor de Spieringbrug naar rechts door het
openstaande Weesperpoortsluis(je) Muiden is.

Een paar honderd meter verderop zag de lage Amsterdamsepoortbrug er spannend uit maar we bleken er ruim onderdoor te kunnen.

Hierna voeren we de Muidertrekvaart op.

Na ongeveer 1 km en 3 bruggen kwamen we bij het sluisje de Krijgsman uit 1899 wat in 2021 gerestaureerd en weer in gebruik genomen is. Deze sluis werd vroeger gebruikt om kruit te vervoeren naar een zusterfabriek in Amstelveen en grondstoffen aan te leveren. De sluis werd vroeger handmatig bediend.

Tegenwoordig is het een zelfbedieningssluis en wat bleek: verboden voor kano’s, sups en
rubberboten…….

Niet gehinderd door deze kennis splitsen de groep zich hier weer in een groepje wat liever terug ging voor de appeltaart bij de de KNZ&RV (Koninklijke Nederlandsche Zeil- & Roeivereeniging) kort afgekort “de Koninklijke”, en de verkenners die de Krijgsman vanaf het water gingen ontdekken. De beschrijving en de bediening van het sluisje was met een druk op de witte knop geen groot avontuur. We moesten even wachten tot de kolk het niveau van de Trekvaart had bereikt en onder een belsignaal gingen de sluisdeuren open.

Ook binnen was een paneel met witte knop die met de hoge waterstand op de heen weg goed te bedienen was maar op de terugweg slechts met een hulpmiddel bereikbaar was. Het verval was nl. zeker 1 meter.

In de nieuwe wijk in aanbouw bleken veel watergangen nog afgesloten maar door een mooie beboste hoofdroute langs de dijk kwamen we in downtown Krijgsman.

Daar gingen we bij een lage steiger aan wal om de mogelijkheid van een overdraag punt over de dijk te onderzoeken.

Aan de andere kant van de dijk liggen basalt blokken maar er zijn wel mogelijkheden om op enkele plekken tussen de struiken je kano in het IJmeer te water te laten. Enige voorzichtigheid door de stenen is dan wel geboden. Wij kozen voor nu dezelfde terugweg als heen. Als er straks meer waterwegen opengaan zal dit zeker meer perspectief bieden voor een leuk nieuw rondje vanuit KOIJ. Hopelijk hebben we dat verbod voor kano’s dan ook van het toegangsbord gekregen.

Veel bedrijvigheid bij de club. Zaterdagmorgen starte een groep suppers voor hun eerste tocht van het jaar.

De kajakkers hebben om 10:00 ook altijd clubvaren. Met de nieuwe steiger kunnen er straks meer mensen tegelijk afvaren, maar nu duurde het nog even voor iedereen op pad kon.

Lennart geeft met onderstaande verslag een goed beeld van de voorbereiding en de uitvoering van een surfski tocht, samen met Ernst, in november 2022. De foto’s zijn van Ernst.

Als voorbereiding op het varen met de Surfski is het van belang waar de wind vandaan komt en met welke kracht. Een handige app hiervoor is Windfinder. 

Het liefst wil je namelijk de golven opzoeken om daar mee te spelen. Schuin eraf of recht, de vaart pik je zonder veel energie op, 17km/uur is geen uitzondering. En het spel van het lezen van de golven maakt het zo leuk. De golven hebben afstand nodig om zich op te bouwen, dus bij aflandige wind moet je het verderop zoeken. Maar bij aanlandige wind uit het oosten is het bij Diamond Head, het eerste eiland wat je tegenkomt goed toeven. Bij geen wind geeft het aanhaken bij onze sloepvrienden ook de grootste lol. Er zijn zelfs boten die speciale golven maken voor wake boarders en ook peddelaars.

Het lichte gewicht, de slanke vorm en wendbaarheid door een roer maken de Surfski’s zo geschikt voor het surfen op golven.In feite is het een super sit on top kayak.

Graag neem ik jullie mee op een tocht van 6 november van vorig jaar. Dit is een route die met zuiden wind kan worden genomen.

Via de groepsapp heb ik afgesproken met Ernst. Op deze app geven we ook onze locatie door zodat we traceerbaar zijn. Werkt top wanneer iedereen inschakelt. De KNRM app is op open water natuurlijk ook een aanrader. Gelukkig heb ik nog geen aanspraak hoeven te maken op deze reddende engelen.
Het droogpak, zonneklep en reddingsvest zijn aan, banaantje en water mee, snelheidsmeters aan, go.

Direct voor het verenigingsgebouw begin ik met drills die de techniek ten goede komen.
Oscar Chaluosky heeft er na zijn actieve carrière zijn levenswerk van gemaakt. Ik zeg doen, het werkt. You tube staat er vol mee.

Voor de brug ben ik uitgedrilld en ga ik genieten van vaart, de techniek is 80% van de tijd waar ik op let tijdens het varen. Ernst volgt fantastisch en is rap in zijn V8 Epic Surfski. Ik zit in een Nordic kayak die ik zelf uit Rodstock heb opgehaald. Gelukkig zijn we beide in goede conditie, het is eerst straf wind tegen. Techniek is echt de sleutel om energie te besparen. 

We gaan om de nieuwe opspuiting van IJburg heen en de golven beginnen zich met deze zuiden wind al aardig te vormen. Ik heb van tevoren Ernst verteld dat we links van de rode en groene boei moeten blijven wanneer we bij de vaargeul zijn. Daar komen schepen van hoog tonnage aan met een sneltreinvaart. Ik vermoed dat ze er op uit zijn je plat te varen. Ook deze keer doemt er ééntje op van rechts, beweegt de neus ten opzichte van de kant naar voren. Staat hij stil, of gaat hij naar achteren? Bij stil krijg je een botsing. Dit is moeilijk in te schatten wanneer de kant kilometers verder ligt.

Ik waag het erop en ga vol gas proberen ervoor te blijven. Ik haal tijdens het van de golven afglijden ook de golven weer in. De beste plek om in te steken is dan op de schouder, het lage deel. Zo verbind je de golven.

Stuurt die gast nu echt naar rechts? Ik zei het toch ze proberen je te grijpen.
Gelukkig voel ik wat extra golven van het binnenvaart schip… ik durf niet meer te kijken, hij is voorbij. Even omdraaien of Ernst er ook langs is. Gelukkig heeft ook hij zijn boot heel gehouden. Wanneer je de golven van de beroepsvaart tegen hebt, krijg je de klots en heb je een rodeosimulatie.
De golven zijn inmiddels na dit deel op z’n mooist.
We zijn op zoek naar de ingang waar je bij vogeleiland achterlangs tegen de wind in kan varen. Dan ben jij weer uit de grote golven. Uit ervaring weet ik dat op het eiland bosjes staan en op de nieuwe kade niet. Dit verraadt de ingang. Altijd prettig wanneer je hem weer in het vizier hebt.
Vogeleiland doet zijn naam eer aan, de zwanen zijn op trek. Je komt ze hier met honderden tegen. Natuurlijk ook duizenden koeten. Maar die vliegen minder mooi.

We varen met een grote boog om de vogels heen waar mogelijk. Toch rijst het plan om de zwanen vast te leggen, meestal zijn ze niet te houden. Al vragen we ze niet op te hoeven vliegen, we willen ze geen kwaad doen.
Ik vaar eromheen, Ernst vaart toch te luid… daar komen ze. Ik pak mijn camera en leg het allemaal vast. Dat dacht ik tenminste. Wanneer ik ontdek dat ik bij het goed vastpakken hem uit heb gedaan kan ik mijn afgrijzen niet verhullen. Kans verprutst.

We komen aan bij Vuurtoren eiland. Kijk uit want onderwater staat een vestingmuur om het eiland en carbon kan hier niet tegen. Meermaals mijn roertje aangetikt.

We steken door naar IJburg en bijna zijn we rond. Er wacht ons bij Rieteiland een Strava stuk van 700 meter. Zo zijn er een aantal rond onze club. Ik gooi er een eindsprint uit en met deze lengte en de duur van de totale ronde is het de test van techniek bij vermoeidheid. Het is ook nog tegen de wind in. Dit moet je wel beter maken in snelheid. 

Bij de club aangekomen en na de verzorging van onze boten nuttigen we nog een kopje thee of choco en hebben peddelpraat. De horloges en apps worden uitgelezen.

We kijken alweer uit naar de volgende keer, gaan we voor Pampus, waar we heen en weer varen op de tegen de damwand ketsende golven. Anne leerde mij dat je beter wordt in alle omstandigheden wanneer je vooral die oefening doet. Hij heeft ons allemaal geweldig op sleeptouw genomen. Hoop dat hij er weer snel bij is.

Wie gaat er de volgende keer mee?

Woensdag avond heeft Anthony een introductie les verzorgd rond het plannen van tochten op getijden water. Een greep uit de enthousiaste appjes na afloop:

“Lekker bezig en al eindje op weg naar Terschelling”

“Was erg leuk en heel leerzaam! Heldere uitleg en energieke benadering van Anthony. Goeie samenwerking met Willem. Nu nog alleen de peddel steunen oefenen en een paar tochten op het IJselmeer, dan kan ik mee de wadden op. 😄“

“Helemaal mee eens. Complexe materie, die grijpbaar werd door de manier waarop Anthony daar vorm aan gaf. Compliment voor Anthony!“

Gisteren zij we met vijftien boten in het Bijlmerbad te water gegaan. Het was de tweede zwembadtraining van dit jaar.

Voor we erin gaan, eerst de logistiek. Naast de trailer heeft een assortiment aan dakdragers de bootjes naar Zuidoost vervoerd. Daar aangekomen verdelen we ons in drie groepen, buiten ploeg, team bloten voeten en de afspuiters die zich vast omkleden. We laden de boten rap af en zodra we naar binnen mogen dragen we de vloot naar een hoek waar ze met de brandslang schoongespoten.

Saskia, een bevriende kajakker, heeft een hulpmiddel uitgedacht om het eskimoteren te oefenen. Zij geeft er ons een demonstratie mee. De hipswing blijkt super belangrijk, ook voor het steunen. Vervolgens gaat een deel van ons oefenen met eskimoteren in het diepe en de andere helft oefent het omdonderen, redden en steunen in het ondiepe.

Na anderhalf uur is het mooi geweest en gaan we weer in colonne naar IJburg waar de bootjes afladen. Twee van ons hebben gefietst en komen verbazend snel ook weer bij de club aan. Het was een leerzame avond.

Vandaag hebben een groepje leden zich ingespannen om wat klussen van de klussenlijst uit te voeren. Het was wel flink koud maar goed ingepakt konden we in de loods en containers ook prima aan de slag.

De zwemvesten en peddels zijn bijvoorbeeld voorzien van een maat aanduiding waardoor je makkelijker kunt zien welke je moet hebben. In container 3 zijn alle leggers bekleed met stroken tapijt waardoor de boten er makkelijker overheen glijden. In het clubhuis zijn nu alle lichtpunten van een lamp voorzien. Over de trailer is een zijl gespannen tegen het inregenen. Verder zijn er nog wat andere klussen gedaan en kon er flink wat van het lijstje worden afgestreept.

Drie zeer enthousiaste leden gingen gisteravond voorafgaand aan de kerst(oliebol)borrel met gezellig verlichte boten het water op. Waarom zou je je laten weerhouden door wind en donkerte? .

Daarna oliebollen en sjoelen in het clubhuis.

Kano op IJburg wenst alle leden, site-bezoekers en volgers op de social’s een goede jaarwisseling!

Flink kouder dan verleden week, maar deze bikkels lieten zich niet weerhouden door de gure oosterwind. Het Wormer- en Jisperveld, een kilometer of 15 ten noorden van Amsterdam, is in ieder jaargetijde een waar kajakparadijs.

Door PJ Vriend

Wie had dat kunnen denken op 12 november zulk mooi weer op een geplande toertocht.
Beter hadden we dat niet kunnen treffen. In het begin van de ochtend mistig maar die verdween nog voordat we vertokken om plaats te maken de zon.

Deze keer ronde Weesp, Muiden en niet zoals de laatste keer Muiden , Weesp.

Dus eerst de Diemerzeedijk overdragen, wat door te kiezen voor uitstap aan de zijkanten van de uitwateringsluis vrij vlot ging. Via Overdiem en na oversteek van het Amsterdam Rijnkanaal  naar de Diemen.

Voor de oversteek moest er wel gewacht worden op het passeren van een aantal vrachtschepen maar dat was zo met de weer helemaal niet erg. En veiligheid staat natuurlijk wel voorop.

Via de Gaasp en een tweede oversteek van het Amsterdam Rijnkanaal kwamen we al gauw in Weesp.

Er werd op sinterklaas gewacht en er waren aardig wat mensen om de been dus we hadden aardig wat bekijks.  Zo’n groepje van 8 kajakkers.
Het landje voor de theetuin was een prima plek voor pauze , genieten van het weer. 
We konden niet wachten op sinterklaas want we moesten verder. Via de Vecht naar Muiden.

Daar duurde het even voordat de sluismeester die in zijn witte overhemd lekker van het zonnetje stond te genieten ons ook zag en de sluis voor ons kon bedienen.

Op het Ijmeer splits de groep zich, een deel wil namelijk ook nog een rondje Pampus over het spiegelende ijmeer, een deel gaat al richting de club.

Al met al een fanatische tocht en zeker voor herhaling vatbaar, hopelijk ook weer met stralend weer.