Deze 27 oktober wordt er uitzonderlijk lekker weer voorspeld met zon en wel 17°C. De opkomst voor het clubvaren is groot en er zijn ook een paar leden van KV Sloterplas aangehaakt, wat altijd gezellig is. Een groep relatief nieuwe leden krijgt kajaktechniektraining. De doe-het-zelf boeien voor het slalommen liggen al klaar, en er liggen ook tientallen zwanen voor de club.
Het is kalm qua wind, zo’n 2Bft ZZO, dus we varen lekker richting Pampus. Er zijn regelmatig zeilwedstrijden op dit stukje IJmeer, maar vandaag worden we getrakteerd op een overdaad aan traditionele Nederlandse zeilschepen vanwege de Muider Hardzeildagen. Het laat zich slecht fotograferen, maar het leek wel of je overal om je heen de prachtigste nautische schilderijen zag. Er wordt met verschillende klassen gevaren en we zien klippers, aken, botters, tjalken en nog veel meer. De boten hebben alle zeilen gehesen om het zuchtje wind te benutten en varen traag aan ons voorbij.
Om bij Pampus te komen peddelen we een beetje door het wedstrijdsveld, maar zonder te hinderen vanwege de lage snelheden. We kunnen beheerst manoeuvreren om uit de koers te blijven. We hebben ons opgesplitst in snellere en langzamere vaarders. De eerste groep van zes gaat aan land en legt de boten een beetje aan de kant zodat de volgende ploeg erdoor kan. Zo kunnen wij als eerste weer wegvaren. Als een razende reporter probeer ik nog wat mooie foto’s te maken, maar mijn telefoontje heeft helaas beperkingen.
We drinken ons koffietje en genieten van het najaarszonnetje. Onderwijl komt er een veer aan uit Muiden. De toeristen die meevaren krijgen door de zeilwedstrijd en het lekkere weer echt een topervaring. Ploeg twee is ook deel van het decor, en wij zijn ook geen onaantrekkelijke verschijning met onze kajakoutfits en zwemvesten.
Ik probeer ondertussen te beredeneren welke type schepen ik zie en hoe de verschillende zeilen ook alweer heten. Gelukkig weet een kajakmaat heel veel van die schepen. Termen als kits getuigt en aapje (zeil) had ik zelf niet paraat. Hij had ook prachtige verhalen over een starnakel dronken schipper en het varen op de platbodems.
Het is tijd om terug te gaan; ik heb nog een terrasbezoek in de middag gepland. Ploeg twee geniet nog even verder in de zon. Het is verrukkelijk op het IJmeer.
In maart 2021 komen drie KOIJ-leden op het IJmeer in nood. In de podcast serie ‘Redders op zee’ worden zij in de dubbelaflevering ‘Kajakkers in nood’ geïnterviewd over hun redding.
Op uitnodiging van Kanovereniging Zeeburg vond op zondag 29 september de grachtentocht plaats door het centrum van Amsterdam. Wat een leuke tocht, we hebben zo genoten! Je kent de stad, maar zo vanaf het water, peddelend als groep, maakt het heel bijzonder.
En niet alleen wij keken onze ogen uit, andersom was dit ook het geval: heel veel toeristen keken en fotografeerden ons. Tja, zwaaien en peddelen, beetje lastig te combineren, maar ja je wordt wel vereeuwigd in iemands fotoalbum, dus we deden ons best.
Vanuit Amsterdam oost, ging de route langs leuke plekken zoals Artis, de Amstel, de Stopera, de Munt, de Bloemenmarkt, over de Singel en doorsteken naar de Herengracht.
Die ochtend was het best rustig op het water. Weinig andere vaartuigen, het water zo goed als voor onszelf. Bij de Westergasfabriek waren we toe aan de lunch. Lekker in het zonnetje je bammetje met pindakaas eten, wat een cadeautje zo eind september.
De terugweg werd het drukker en drukker en voor we het wisten hadden we rondvaartboten achter ons en voor ons. De route ging via een stukje van het IJ, voor het Centraal station langs waar een rondvaartboot aan het inparkeren was en langs Nemo. Voorrang nemen, krijgen en door peddelen maar. Voor de een spannend, voor de ander alleen maar leuk. Het laatste stuk langs het spoor was bijkomen en ontspannen.
Terug bij de vereniging nog een gezellig bakkie thee samen ter afsluiting. In totaal was het een tocht van 17 kilometer lang. Super ervaring hoor, wij gaan vaker mee!
Zaterdag 28 september was het eindelijk zover. Na de succesvolle incidenten/ Wat als…?-dag van vorig jaar waren de verwachtingen weer hoog gespannen. Wat Elmar dit keer bedacht had aan incidentenscenario’s. Want dat is waar het deze dag om gaat. Het via scenario’s oefenen van mogelijke situaties die zich op het water voordoen (zonder dat je dus weet wat er gaan gebeuren) en daar met zijn allen zo goed mogelijk mee omgaan.
De dag was grootser aangepakt. De locatie was eiland ’t Hooft’, KNRM Blaricum was beschikbaar voor hulp en een ook 8 leden van KV Zeeburg namen deel aan dit evenement. Alleen het weer leek nog roet in het eten te kunnen gooien (hoewel Elmar ook daar rekening mee had gehouden).
Vanaf KOIJ vertrokken we in een groep van 7 naar ’t Hooft.’ Waar ook KV Zeeburg en KNRM naar toe kwamen. In een uitgebreide briefing werd uitgelegd wat de bedoeling was. Eerst een gezamenlijk scenario en daarna in een verdeling van 2 groepen nog meer. Elke groep had een begeleider (die dus wel wist wat bedoeling was) om het geheel in de gaten te houden.
Na een uitgebreide briefing wat de bedoeling was gingen met zijn allen het water op voor het 1e scenario. Daarna zoals aangegeven nog een aantal scenario’s in de subgroepen. Met name het feit dat je niet weet wat er gaat gebeuren maakt dit soort oefeningen interessant. Je moet dan immers ter plekke handelen en zorgen dat het incident toch goed afloopt. Op het eind natuurlijk nog even de belangrijkste leermomenten met elkaar besproken. Die van mij zijn:
Zelf tochtleider zijn en helpen met gecompliceerde reddingsituatie gaan niet goed samen. Je hebt dan als tochtleider geen overzicht meer. Er kan immers nog meer gebeuren dan enkel de situatie waar je mee bezig bent (zoals natuurlijk ook gebeurde).
Oefen met sleeplijn vast en los maken aan een boot is een. Maar het is ook zeker handig te oefenen om deze snel van je zelf los te kunnen maken.(Sleeplijnen kunnen aardig in de weg zetten als ze niet snel worden opgeborgen)
Veel oefenen met verschillende situaties is niet alleen enorm leerzaam maar ook heel erg leuk.
Dus, Enorm genoten en veel geleerd. Prachtige opzet van dit event. En Elmar enorm bedankt voor het organiseren hiervan.
Evaluatie van Robert
Kajakken is een risicosport. Het is daarom goed om als club aandacht te besteden aan veiligheid. Een korte evaluatie van een deelnemer aan de incidentendag georganiseerd door de kajakverenigingen Kano op IJburg en Zeeburg in samenwerking met de KNMR.
De ervaring leert, en dat kan ik persoonlijk bevestigen, dat wanneer er een incident op het water plaatsvindt het meestal niet beperkt blijft tot die ene. De incidenten volgen elkaar in rap tempo op. Op de incidentendag doorliepen we verschillende en uiteenlopende scenario’s maar allemaal met de opbouw van meerdere incidenten tegelijkertijd of snel achtereenvolgend. Deze scenario’s zijn reëel maar als training zou er wat voor te zeggen zijn om ze op te breken in verschillende elementen en die apart te oefenen.
In handelingen zijn er eigenlijk twee sleutelmomenten:
· Hoe krijg je de drenkeling uit het water?
· Hoe krijg de drenkeling aan boord van de KNMR-boot?
Ik moest bijvoorbeeld een drenkeling spelen die out was gegaan en niets meer zelf kon. Het duurde heel lang voordat men mij uit water had en daarna eenmaal terug in mijn boot (scoop op aanwijzing van de observant) lukte het eigenlijk niet om mij aan boord van de KNMR-boot te krijgen.
Het zou interessant om die zaken apart te oefenen. Hoe krijg je iemand in zijn boot die zijn benen heeft gebroken, arm uit de kom, of volledig out is gegaan? Welke aanpak werkt het beste om iemand aan boord te krijgen van een KNMR-boot die zelf kan meewerken maar ook van drenkelingen die niets meer zelf kunnen?
Een ander element om apart te oefenen is communicatie.
· Wie en hoe neem je de leiding? Welke handelingen horen daarbij, en welke juist niet? Hoe maak je jezelf kenbaar en verstaanbaar? Wat doe je wanneer de aanvankelijke leiding wegvalt?
· Hoe treed je in contact met de hulpdiensten? Mobiele telefoon, marifoon, noodsignalen? Wanneer gebruik je wat? Positiebepaling? Zelfredzaamheid van 30 minuten i.v.m. aanvaartijd.
Kajaklessen op een rijtje (Elmar)
De lessen uit deze dag (+ aangevuld uit andere bronnen) naar voren kwamen:
Noodoproepen op het water via:
de Kustwacht 0900 0111. De Kustwacht coördineert reddingsoperaties op het water.
de KNRM Helpt App => gebruik de rode spoedknop. In de app kan je ook je GPS-locatie doorgeven.
112
Als kajakker ben je zeer slecht zichtbaar op het water, zeker met hoge golven en slecht weer en in het donker.
Voor in het donker breng reflecteren materiaal aan op je boot en peddels (hoogste punt tijdens het varen) en zorg dat ook een omgekeerde boot zo te zien is.
Reken op een aanvaartijd van meer dan een half uur.
Voor IJburg zijn de dichtstbijzijnde KNRM reddingsstations Huizen (16km) en Marken (23km).
Als groep ben je dus eerst ruim een half uur op jezelf aan gewezen.
Sleepjes zijn een risico met (KNRM) boten in de buurt i.v.m. risico op overvaren sleeplijn.
Ook losse, drijvende, sleeplijnen opbergen met motor in de buurt, om te voorkomen dat deze in de schroef of jet-aandrijving komen!
Voorkomen om net voor of achter de KNRM boot te varen, voor wanneer deze voor op achteruit weg wil varen.
Indien hulpverleners geen ervaring hebben met kajakkers, geef ze dan aanwijzingen. Denk bijvoorbeeld aan het legen van een zeekajak en een kajakker uit kajak met kleine kuipopening halen.
Kajakker zoveel mogelijk aan zwemvest uit het water tillen i.p.v. optillen aan kleding of armen.
‘Eerst mensen dan materiaal’, dus eerst een drenkeling helpen en daarna pas zijn boot legen etc.
Gaat de tochtleider onderuit dan neem jij de leiding over. Het gaat daarbij niet om je ego, maar om een gecoördineerde actie.
Vaak mondt een incident uit in meerdere drenkelingen, kajakkers in nood. Stel dan iemand aan die per subgroepje de acties coördineert. En let op dat de subgroepen bij elkaar in de buurt blijven.
Blijf op de omgeving letten (scheepvaart, afdrijven, stenen dijk etc.).
Kajak eerst snel legen, de laatste liters pas wegpompen als de situatie onder controle is.
Toen nog wat…
Voor de niet aanwezigen: Voor de start van een nieuwe ronde drama op het water trok iedereen een kaartje met daarop zijn rol, bijvoorbeeld “je bent tochtleider” of “je bent lekker aan het surfen en ramt de boot van de tochtleider”. De veroorzakers van de incidenten houden hun rol vooraf stil. Als de groep op het water is gaat er aldus ‘onverwachts’ iets mis. Daarna moet de groep het ontstane incident oplossen met de middelen en ervaring die ze hebben. Deze keer konden ze daarbij ook de hulp van de KNRM inroepen.
Luut en Luca, bedankt voor jullie mede-organisatie en deskundige begeleiding.
KNRM Blaricum, super bedankt voor deze oefening en jullie goede werk in het algemeen.
Er komt mogelijk een vervolg met oefeningen met KNRM op het aan boord halen van kajakkers.
Alle deelnemers bedankt dat jullie dit aandurfden, het koude water trotseerden en met overgave jullie rollen speelden.
Het weer in de aanloop naar het Open Kano Festival 2024 (OKF24) was niet erg best, maar vrijdag 13 september knapte het op en op zaterdag en zondag was het volop genieten. KOIJ was met 4 leden aanwezig en samen met zo’n 6 leden van KV Zeeburg was Amsterdam-Oost goed vertegenwoordigd.
Vrijdagmiddag was het inhuizen, tentje opzetten, inschrijven voor workshops, rondkijken en oude bekenden uit de OK-community begroeten.
Na meer dan 20 jaar was de organisatie overgenomen door een nieuw en jonger team, die het OKF had ondergebracht in een stichting om de continuïteit te borgen. Dat hierdoor voor het eerst inschrijfgeld moest worden betaald deed totaal niets af aan de belangstelling, die zelfs groter leek dan in 2023.
De locatie was als vanouds: Recreatiecentrum De Kluft in Ossenzijl, aan de rand van de Weerribben.
Zaterdag werden verschillende workshops gevolgd en waren er demo’s en lezingen. Daarnaast veel interessante stands, met prachtige houten handgemaakte kano’s en peddels, bijzondere kleding (ook handgemaakt), tipi-tenten met verwarming en een bijzondere sortering gevriesdroogd eten. Dat laatste is natuurlijk ook interessant voor onze kajakvaarders die trektochten ondernemen.
Zaterdagavond de traditionele lichtjestocht, gevolgd door kanodisco in het haventje.
Zondagmorgen stonden enkele bijzondere toertochten op het programma, waaronder een vroege vogels tocht en een bezoek aan een eendenkooi. En natuurlijk alle ruimte voor eigen tochten in de prachtige Weerribben.
Zondagmiddag was het inpakken, opladen en naar huis terug. Na weer een fantastisch kanoweekend!
Acht van onze kajakkers hielden afgelopen zaterdag een oogje in het zeil bij het openwaterzwemevenement ‘Rondje Pampus’. De briefing was om 7:30 uur op Pampus, dus hadden ze om 6:30 uur afgesproken bij KOIJ om die kant op te peddelen.
Zonsopkomst vanaf het water
Het weer was uitstekend, zelfs spiegelglad tijdens de heenreis, waardoor niets een geslaagde dag in de weg stond.
Aangekomen voor de briefing Boeien uitzetten
Het reguliere clubvaren ging ook door, zij het met een gezellig klein groepje. Onderweg naar Muiden zien we een nog een antieke roeiboot met witgekuifde heren die niet anders dan bij de Koninklijke vandaan moeten zijn gekomen.
Holy cow, that’s unbelievable!” 🐄
Later werden we ook getrakteerd op een Lemsteraak die door de matige wind moeite had de zeilen bol te krijgen. Aangeland op het strandje klimmen we op de dijk voor een bakkie leut met zicht op het Muiderslot aka “Amsterdam Castle”, De koeien die in het water stonden te pootjebaden hebben we maar even gefotografeerd om voorkomen dat mensen straks denken dat we hallucineren.
Op de terugweg kwamen we onze lifeguard-kameraden tegen en we versnelden om het laatste stukje samen met hen terug te varen. Gelukkig waren er geen filmwaardige reddingsacties nodig geweest.
Bij de club aangekomen laadden een paar kajakkers hun boten op voor een weekje Noorderhaaks – zo leef je het goede leven!
Er is een leuk tochtje georganiseerd voor deze zaterdag. Kortenhoef ligt op slechts 15 km van IJburg, dus als we een uurtje eerder afspreken, kunnen we rond half twee weer terug zijn, net als op een reguliere clubochtend. Er gaan uiteindelijk vijf kajaks en een tandem Canadese kano op de trailer.
Na wat omzwervingen via Ottenhome, waar we een afslag te vroeg namen, komen we aan bij een behoorlijk vol parkeerstrookje. Met dit bloedhete weer zijn er al veel mensen het water op gegaan. Wonder boven wonder vinden we een plek voor de trailer en glijden we van een hellinkje richting een mini-steiger. Er is een route met genummerde bordjes uitgezet, wat me aan een speurtocht deed denken. Ik verwachtte vragen als “op welke vlag prijkt het plompenblad?”, maar die bleven uit.
Na de Hilversumsevaart, waar we veel bruinverbrande lichamen in sloepen voorbij zagen tuffen, slaan we af richting de veenplassen. Het is een stil gebied waar gemotoriseerde bootjes verboden zijn. We komen vooral veel sups en huurcanadezen tegen. Het is afwisselend ploegen door velden met waterlelies en gele plompebladeren en slalommen door kronkelslootjes. Gewapend met kaart, gps-horloge en op de uitkijk voor de genummerde bordjes, voorkomen we dat we verdwalen.
Halverwege verdringen we een Canadees bij een rustplek en trekken we het merendeel van de kajaks aan land. Als een familie in huurkano’s aanstalten maakt om ook aan te meren, schuiven we de Canadees het riet in en maken we plaats. Een van de kinderen duikt het gore water in, waarvan we door de groene aanslag op een van de witte kano’s al hadden bedacht dat het minder slim is. Het land blijkt te drijven en geeft mee als je er op springt, het is ook flink vochtig.
Als de krentenbolletjes en aanverwanten geconsumeerd zijn, volgt deel twee van de tocht. Tegen het eindpunt is het even zoeken, maar we blijken nog onder een goed verstopt tunneltje onder een weg door te moeten naar het beginpunt van de tocht. De hoeveelheid auto’s is hier verdubbeld. We laden op en aanvaarden de terugtocht in bloedhete auto’s, een uurtje later dan voorspeld. Het was een erg leuk tochtje!
Het tweede deel van de Annemie Wolffbrug is inmiddels op de bestemming aangekomen. Het derde deel volgt komend weekeinde.
IJburg is sinds onze oprichting met drie eilanden uitgebreid, het rondje om IJburg is meegegroeid zoals in het routeboekje is te zien. We hebben de oude route ook ingetekend, we kunnen die namelijk in een afzienbare tijd weer gaan varen! ⚠️ update: navraag leert dat we pas in het voorjaar 2026 weer om het Haveneiland heen kunnen varen.
De Wim Noordhoekgracht zal straks verbinding krijgen met de IJburgbaai. Nu ligt er nog een dijklichaam tussen het Haven- en Centrumeiland. We verwachten dat de gracht wordt afgegraven zodra de Annemie Wolffbrug helemaal klaar is.
