Verslag door Marja.
Het was weer tijd voor het jaarlijkse Friesland-krampeerweekend van Irene. Dit jaar viel het samen met de verjaardag van onze koning. Hoewel er voor wat bescheiden oranje versiering was gezorgd merkten we op de Friese wateren weinig van het volksfeest. Geen muziek, geen drukte.
Onze uitvalsbasis was camping Rufus, mooi aan het water gelegen, net buiten het dorpje Broek. We waren dit keer met z’n zessen: Irene, Piet Jan, Marja, Carlo, Arianne en Pieter. Vier dapperen kozen voor de tent, twee anderen sliepen in een comfortabel bed. Ik noem geen namen — ieder z’n stijl.
Het weer was ronduit fantastisch. Twee dagen lang werden we getrakteerd op strakblauwe luchten, zon in overvloed en een vriendelijk briesje uit het noordoosten, windkracht 1 à 2. Perfect kajakweer.
Op zaterdag voeren we een tocht van zo’n 25 kilometer. Het eerste stuk richting Sneek kregen we gezelschap van een paar leden van de lokale kajakclub, de Kanoniers uit Joure, de club waar Irene ook lid van is geworden. Halverwege kozen zij voor een andere koers.
Wij vervolgende onze weg naar Sneek om daar bij Weduwe Joustra wat van het een en ander te kopen voor in de late avond op de camping. En door naar de kano steiger in de kleine haven van Goingarijp. Daar kon je met een handbediend pontje oversteken naar het terras van restaurant De Klokkenstoel. Zittend in de zon, genietend van een drankje en goed eten — beter wordt het niet.
De laatste kilometers terug naar de camping voeren we in stilte, in de oranje gloed van de ondergaande zon. Een gouden afsluiting van een Koningsdag die we verder eigenlijk volledig gemist hebben — en daar geen seconde spijt van hadden.
Zondag deed daar nog een schepje bovenop. Al vroeg scheen de zon en de vogeltjes deden hun uiterste best om ons wakker te fluiten. We peddelden via de Goaiïngarypster Puollen richting Terherne, en daarna via de Terkaplester Puollen richting restaurant Salt, waar we heerlijk geluncht hebben.
Onderweg naar Salt kwamen we een oude bekende van Irene tegen, die op een prachtige plek aan het water woont. Koffie drinken was natuurlijk onvermijdelijk. Ondertussen werd het steeds warmer — de thermokleding en droogpakken verdwenen ergens in de kajak.
Rond vijf uur kwamen we terug op de camping, rozig, voldaan en met hoofden vol zon en peddelplezier.
Veel dank aan Irene, zonder wie dit weekend niet had plaatsgevonden. En aan Arianne, zonder wie we überhaupt geen kajaks in Friesland hadden gehad.
