Blog

Alhoewel we echt geluk hebben met onze locatie en het vaarwater voor de deur, willen we er dit jaar graag nog een keer op uit. Na een oproep in de zaterdag ochtend appgroep is de groep tot acht ‘all season’ vaarders aangezwollen.

De meesten van ons zijn ruim voor half negen bij de club om op te laden. We vertrekken naar Monickendam om een rondje door Waterland te varen. Dit gebied ten noorden van Amsterdam is bekend van de mooie landerijen, lieve dorpjes en het Markermeer. Je kunt er heerlijk fietsen en wandelen. Maar het heet niet voor niets Waterland, er zijn vele sloten, vaarten en kleine meertjes waar wij vandaag eens lekker doorheen gaan peddelen.

Er is met Google Maps een prima opstap plek gevonden met een laag slootkantje om in te stappen en een parkeerterrein ervoor waar de auto’s veilig kunnen wachten op onze terugkomst. We trekken wel wat bekijk met onze winterkajakgarderobe en het zal ook niet elke dag gebeuren dat deze sloot vol ligt met kajaks.

De tocht gaat via de Ooster Ee naar Zuiderwoude waar ik het kerkje direct herken van de fietstochten. Het is bewolkt vandaag waardoor de foto’s wat karig uitvallen maar hij staat erop.

We komen onderweg nog een familie zwanen tegen, we proberen ze in deze smalle sloot alle ruimte te geven om ze rustig te houden.

Iets verder varen we langs Holysloot. Ergens langs de route zien we een aantal oude caravans staan op wat een boerencamping lijkt. Er staan wat picknickbanken en er is een lage steiger, we besluiten dat het te mooi is om voorbij te varen. Er is verder niemand, wat niet zo gek is met deze temperaturen (6°C). Deze plek lijkt ook geschikt voor een kampeertocht in het watersportseizoen. Na de oploskoffie en meegebrachte etenswaren varen we verder.

Bij het Bozenmeertje zijn er twee mogelijkheden richting Broek in Waterland. Een stinksloot en een breder vaarwater waar bij de ingang ook een wegwijzer staat, In het hele gebied staan deze groene borden om de watersporter de weg te wijzen. Onze onvolprezen navigator had de gps van de route in een app geladen en wij moesten toch echt door het smalle slootje. Halverwege word ons de weg versperd door een dammetje (op de app staat een vaste brug vermeld) waardoor we rechtsomkeert door de zwarte blubber ploegden om alsnog de borden te volgen.

Enfin, stukje verder varen we het pittoreske Broek in Waterland in met zijn Broeker grijs geschilderde houten huizen.

Het Dee brengt ons bij De Leek, waar het in de zomer een stuk drukker is. In dit gebeid zijn boten die geluid produceren verboden, wat fijn is voor de natuur en de rustzoekende watersporter. Dat je met een elektromotortje ook nog flink hart door de sloot kunt varen wordt even later bewezen door een man in een open boot. Maar verder is het super rustig.

Het laatste stukje varen we naast de N247 over de Zesstedenvaart. Even later varen we Monickendam in en na een klein historisch stukje over de Vestingsgracht varen we de Pierebaan weer op waar we de boten weer opladen. We rijden halverwege de middag het terrein van KOIJ op, een voordeel van een tochtje dicht bij huis.

Kano Op IJburg is uitgenodigd door Zutphense Kanovereniging Anax om een keer in hun vaargebied te peddelen. Deze zaterdag is het zover. Tien enthousiaste leden laden al vroeg en ook behoorlijk rap hun kajak op de trailer om naar Zutphen te vertrekken. De weersvoorspellingen zijn goed, dat wil zeggen geen regen en nauwelijks wind. Het is natuurlijk wel wat fris en vrij bewolkt.

We worden al opgewacht door Renee, Harry en Rianne van Anax met wat lekkers. We maken kennis met elkaar, laden de boten af en maken onszelf klaar voor het varen. Omdat het een ander vaargebied is dan we gewend zijn, volgt eerst nog een theorieles in het riviervaren.

“Een krib is een korte stenen dam in de rivierbedding, haaks op de zomerkade om de paar honderd meter aan beide zijden van de rivier in het zomerbed aangelegd om erosie in buitenbochten tegengegaan en zo het meanderen van de rivier voorkomen. Door het water naar het midden van de rivier te dwingen, neemt daar de stroomsnelheid toe. Bij de kribben ondervindt het water weerstand, wordt het water afgeremd en de waterstand enigszins opgestuwd. Benedenstrooms van een krib ontstaat een neer of tegenstroom. Nabij het uiteinde van een krib ontstaat, afhankelijk van de stroomsnelheid in de rivier, een draaikolk.” Vrij naar Wikipedia

De stroming in de rivier wordt beïnvloed door obstakels, waterverplaatsing van boten en instromende beken. We leren in theorie hoe we daarmee moeten omgaan. Het voelt op de kant nog wat onwennig maar eenmaal een tijdje op de IJssel blijkt het ons toch goed af te gaan. Vooral dankzij de goede instructie en coaching onderweg natuurlijk maar ergens valt het ons ook wel mee, zo wild is het allemaal niet.

De registratie van onze route vertoont een kartelrandje omdat we op stroomopwaarts telkens om de kribbetjes heenvaren. Daartussenin is een stuk minder stroming. We moeten telkens ‘tegensturen’ omdat je bij de kribben anders de rivier opgeslingerd wordt. Het is een goede oefening in opkanten. Onze coaches geven aanwijzingen als we de ideale lijn niet volgen of te laat beginnen met de boogslagen en het opkanten. We moeten dicht bij de kant varen maar ook opletten dat we niet tegen de stenen klappen.

Sportvissers blijken ook een factor. Eén ervan lijkt niet voornemens de hengels even in te halen en moppert wat dat we (bijna) door zijn lijnen heen varen. De rest van de vissers is een stuk vriendelijker en houden even rekening met de stoet kajaks die voorbij komt.

We pauzeren in een inhammetje waar een riviertje de IJssel instroomt. Het is een hele toer om hier uit te stappen en de kajaks een plekje te geven waar ze niet wegdrijven of beschadigen door de stenen. Bij het langsvaren van vrachtschepen stroomt er water in de inham en moet je de lager gelegen kajaks vasthouden om ze niet te verliezen als het water er weer uitstroomt. Een van de kajaks van onze gastgevers wordt de beek in geslingerd en moet later weer worden gered. Omdat een aantal van ons afkoelt in de neopreen kleding wordt de lunch vrij abrupt weer beëindigd.

We varen nog een stukje door naar Bronkhorst. We kunnen hier wat makkelijker aan wal en kunnen de kajak in een weiland veilig stellen. De rust wordt verstoord door twee mensen die een hele optocht van honden voortdrijven. Een daarvan is nogal verbolgen over een reprimande van de boer. Volgens hem zullen wij spoedig ook verdreven worden. Het komt niet in hem op dat loslopende honden en vee geen gelukkige combinatie vormen. Hij voelt de behoefte om nog wat uitleg te geven over de omvang van zijn roedel en vertrekt dan weer.

Terugvaren gaat een stuk eenvoudiger. We hoeven niet telkens de kommetjes in maar kunnen in het midden varen waar we de meeste stroming mee hebben. Dat geeft ons een lekker duwtje in de rug. Wel ff opletten voor achteropkomende schepen maar die hebben we nagenoeg niet gezien.

We varen weer terug naar het haventje. Na het uitstappen bij een blubberig wallekantje, tillen we de kajaks weer de dijk op en het weiland over. Bij het clubgebouw aangekomen besluiten we de kajaks direct op te laden omdat het donker wordt. Daarna wordt er afgezeept en verder ingepakt. Er staat weer wat lekkers voor ons klaar. We nemen afscheid en rijden weer naar IJburg. Het is inmiddels tegen zeven uur als we in het donker de kajaks opbergen en huiswaarts gaan.

Veel dank gaat uit naar Anax voor een heerlijke dag op de IJssel. Was gezellig, tot de volgende keer bij ons!

Zie hieronder het videoverslag van de nachttocht van Kano op IJburg.

Een bijdrage van Carlo

Met z’n achten vertrekken we zaterdagochtend met de surfski trailer – bedankt voor het lenen! – richting Hank. Na ruim een uurtje de A2 en A27 zijn we bij de Visserhang. We laden de kajak af op het terrein van de jachthaven waar al het rollend materiaal mag overnachten. Het is dan wel geen Amsterdam maar toch een veiliger gevoel dan op het onbewaakte parkeerterrein ernaast. Het afladen en inpakken gaat verrassend geroutineerd. We hebben veel geluk met het weer, het lijkt wel lente vandaag.

Het gebied is echt prachtig en erg divers qua waterwegen. We varen afwisselend op bredere vaarwaters de zogenaamde gaten (zoals ‘het gat van Paulus’). Deze gaten verbinden de prachtige meertjes met elkaar. Zo af en toe varen we tussen het riet een opening in en komen zo in de smalle kronkelende kreken die eigenlijk alleen voor een kano geschikt zijn. Er worden onder het varen stilte momenten ingebouwd waarin we allemaal de klep even houden en genieten van de ons omringende natuur.

Op de rivieren en de meer doorgaande vaarwateren kom je vrachtvaart tegen en jachtjes. Anders dan op het IJmeer en Markermeer zien we hier weinig zeilschepen en snelvarend spul en des te meer sportvisbootjes, sloepjes en allerhande huurboten. We zien een aantal maal een blokhutboot, die verder geen beschrijving nodig heeft. Het oogt wat maf maar het concept is eigenlijk briljant: slapen én varen in je eigen hok.

Op de meren zien we grote groepen zwanen, witte ganzen (bij ons zijn ze bruin), een enkele zilverreiger, meerkoeten en futen. Soms vliegen er groepen eenden op. In de struiken, bomen en het riet is met een kijkertje vast veel meer te ontdekken in dit prachtige natuurgebied. De beloofde bevers hebben we helaas niet kunnen spotten.

We lunchen ergens onderweg op een veldje. Er vertrekt net een andere kanoclub die uit Maarseveen bij Utrecht blijkt te komen. Er is een koppel bezig met een sup en opblaaskano, dit plekje blijkt ook via de weg bereikbaar.

Onze navigator stelt nog een extra rondje voor. De camping is daarna vlakbij, als we met de klok mee rond het eiland varen hetgeen we duidelijk niet doen. We stappen tegen de avond uit aan een lange metalen drijvende stijger en tillen de boten het water uit en de dijk over. Het eerst veldje veranderd snel in een kampement.

Het is precies het type camping waar we van houden, rustig, aan het water, schoon sanitair maar verder niks te doen: lekker basic. De receptie van camping de Biesboschhoeve is bij de gelijknamige boerderij verderop. Er is niemand te vinden, maar zodra een van ons een kist met zakken brandhout opent, worden we vanuit de staldeur vermanend toegesproken: “als je niet aan de regels wilt houden kun je afscheid nemen”. De herdershond is een stuk vriendelijker en laat zich lekker aaien. Een communicatief meer ontwikkelde, naar wij aannemen, zoon komt ons vriendelijk begroeten “jullie zijn van Kano op IJburg, toch? “ Na het afhandelen van de betaling krijgen we de felbegeerde zakjes hout mee en stoken daar later in de daarvoor aanwezige halve oliedrums een lekker fik.

Er wordt allerhande voedsel bereid van zakjes astronautenvoer tot salades, wraps en gemarineerde kipvleugeltjes van de barbecue. Het is net na nieuwe maan, herfst en in dit gebied is geen lichtvervuiling dus het wordt al snel flink donker. Een paar gaan al wat vroeger op stok maar het gros van ons blijft nog even lekker bij het kampvuur hangen tot we besluiten dat het verstandig is te gaan slapen.

Het is ’s nachts flink koud, maar op een koude neus en voeten na is het goed uit te houden in de meegebrachte slaapzakken. Een toiletbezoekje levert koude voeten op, omdat je schoenen doorweekt raken van het natte gras.

We ontwaken in de dichte mist, het eiland ziet er prachtig uit. Ook de steiger die in de onzichtbaarheid verdwijnt is een plaatje.

Na koffie, ontbijt en het boeltje nat inpakken zitten we even later weer in de boten.

We besluiten de drukke vaarten te mijden en met verlichting te varen omdat je nog net de punt van de boot ziet.

De mist trekt in de loop van de ochtend weg en het wordt wederom een zonnige dag. In de slootjes krijg je af en toe te maken met een tegenligger maar de meesten varen beheerst. Ergens waar we het niet verwachten doemt een enorme rondvaartboot met vogelfreaks op, maar ook dat past prima.

We bevaren een ander deel van de Biesbosch dan gisteren. Het landschap verandert, we varen nu langs een boerderij met weides. We meren aan bij een wallekant, waar we op een grasveldje lunchen en van de zon en de langsvarende bootjes genieten.

Na de lunch varen we direct een erg nauwe kreek in die geen centimeter rechtdoor loopt. We weten uit het riet te blijven en niet tegen de omgevallen bomen te varen door elk denkbare peddelslag in te zetten. Mooi slootje om in ‘af te rijden’ voor KVA!

Aan het einde van onze tocht moeten we de vaargeul van de Spijkerboor nog even oversteken, daar is gelukkig weinig verkeer. Gisteren gaf de campingbaas aan dat het zomers wél erg druk is, onder meer met de enorme huurvloot die het gebied rijk is. We varen even later de haven alweer binnen. We klimmen een voor een op het kleine steigertje en tillen in tweetallen telkens de boten naar boven. Tegelijkertijd krijgt een grote groep jeugd naast die steiger instructies en zij varen daarna met veel gegil in grote Canadese kano’s vanaf hetzelfde steigertje weg.

Wij pakken de bagage over in de auto’s en laden de boten op. Einde middag komen we weer aan bij KOIJ. Dit tochtje smaakt weer naar meer.

Dertien November is de volgende tocht buiten ons vertrouwde vaarwater. Dan gaan we varen op de IJssel, we zijn daarvoor uitgenodigd door de kanovereniging in Zutphen. Mocht trouwens een vereniging eens met ons mee het IJmeer op willen, even een mailtje naar activiteiten@kanoopijburg.nl en we gaan een leuke dag met elkaar organiseren.

Door Carlo

Irene en Lida hadden het initiatief gelanceerd met het clubvaren het IJ op te gaan. Een aantal van ons had hier nooit gevaren terwijl het toch best in de buurt is. Het begint bewolkt met een klein buitje. De voorspelling is 3-4 Bft. NW. We varen eerst binnendoor langs het Diemerpark. Naast de vele witte zwanen zien we plots een prachtige zwarte zwaan.  Na het haveneiland varen we brug 2002 onderdoor en varen we langs de strekdam, tegenover het vuurtoreneiland, naar links.

We houden bakboord oever aan tot grofweg de Zeeburgertunnel, daar varen we in formatie de vaargeul over. Vervolgens gaan we onder de Schellingwoudebrug door

Bij de Oranje sluizen hebben we mazzel, licht staat op groen en de groep kan zo de sportkolk in. Het valt op dat in de tegenovergestelde richting het een stuk drukker is, vooral zeilboten die het IJmeer op willen. “Kajakkers, u mag de sluis verlaten” schelt het door de speaker, we mogen door de half open deur voor de andere boten uit.

Net voorbij de sluis zien we een groot werkschip en een drijvende bok.

Rechts in Noord zijn heel leuke restaurantjes en FC Hyena, een bioscoop. Het valt wel mee met de drukte maar het blijft een klotsbak, telkens als er een schip langs vaart is het feest. Bij de ponten moeten we even wachten tot we er achter langs kunnen. We zien nog een mooie tweemaster en een oude waddenpont die nu als partyschip vaart.

Het is natuurlijk een prachtig gezicht om langs de moderne architectuur van het oostelijk havengebied te varen en dan langzaam de oude stad op te zien doemen.

We mogen van de vriendelijke haven meester even pauze houden in de Sixhaven. Het is een hoge uitstap die ik tot mijn spijt nog niet onder de knie heb. Binnenkort maar een keer oefenen. Er lag gelukkig ook een door eenden ondergescheten vlotje, waar het me een stuk beter afging.

Terug hebben we wind mee waardoor je af en toe lekker kon surfen. We gingen wel af en toe alle kanten op maar het ging een stuk vlotter zo. Daar is de sluis alweer, helaas was hij net aan de andere kant aan het laden. Na een tijdje wachten konden we er alsnog in en ging hij maar kwart vol schutten. Ergens bij het Zeeburgereiland hebben we twee oplopende binnenvaartschepen die elkaar ook nog passeren. Na een tijdje waarschuwde onze achter vaarder voor een flinke golf. Het was voor een kopgroepje nog knap lastig om elkaar niet aan te varen. We worden nog een aantal keer flink opgetild en sturen om de strekdam heen waar we juist weer stroom tegen hebben. We zijn weer bijna terug en pedellen nog even lekker door. Terug bij de club vinden we het allemaal een geslaagd tochtje en spreken we uit dat we vaker dergelijke tochtjes moeten plannen.

Door Piet-Jan

Op zaterdag 4 september 2021 werd de 10e editie van het zwemevent Rondje Pampus georganiseerd door ‘het blauwe hart’ en Swimfantastic.

KOIJ was gevraagd bij dit evenement te helpen en daar is natuurlijk gehoor aan gegeven.

Samen met een sit-on top van de organisatie vormden de 5 kayakkers van KOIJ een ring rond het eiland tussen de boeien en de reddingsboten.

Om zo “ ogen en oren” te zijn, richting aan te geven en als nodig direct hulp te bieden. Gelukkig was dat laatste slechts in een geval even nodig om een zwemmer met kramp te helpen. Met een straffe wind uit het oosten en daardoor ook  flinke  golven die door de zwemmers getrotseerd moesten worden een flinke uitdaging..

Die door ruim 230 zwemmers werd aangegaan.

Een goed georganiseerd event en leuk dat KOIJ daar aan heeft kunnen bijdrage.
Volgend jaar is KOIJ weer van de partij en dan hopelijk met iets meer kajakkers. 

Een bericht van Carlo

In de dagen voor de tocht heeft Windfinder niet zo’n fijne voorspelling voor ons. 5-6 BFT westerwind… Het weekeinde op de Markerwadden staat daarmee op losse schroeven. Gelukkig hebben we plan B: zaterdag zou de wind aan het einde van de middag afnemen en het Gooimeer lijkt het ook iets kalmer dan het Markermeer ten noorden van Lelystad.

Om 15:00 uur staan we opgetogen met onze plunje en kajak bij KOIJ klaar voor vertrek. De tochtleiding heeft de trailer bij KVZ opgehaald. Het blijkt dat je de kajaks met de sjorbandjes verrassend goed vast kunt zetten, we kunnen veilig op weg.

“Bij de toiletten van het Almeerderstrand” klonk al wat smoezelig… In ieder geval wordt het niet vertrouwd om de auto’s daar te laten overnachten. Na het wegbrengen ervan naar de bewoonde wereld kunnen we rond vijf uur op pad.

Een korte, bredere sit-on-top heeft moeite met het tempo. Die krijgt een sleeplijntje voor wat hulp. Achteraf bleek er een partij waterplanten aan spanbanden onder de boot te hangen waardoor hij enorm wordt afgeremd. Op de terugweg is de bagage anders bevestigd en is de sleeplijn gewoon in het hoesje gebleven.

Het Gooimeer is mooi en delen ervan zijn nog best wijd. Onderweg zien we Muiderberg, het Naarderbos, Almere Haven en Huizen met zijn haven en heel mooie appartementen aan het water.

Het is best druk met allerhande boten. Ze volgen niet allemaal dé vaargeul, daarvan lijken er trouwens meerdere te zijn. Er hoe zat het ook al weer met die rood/witte tonnen? En die zeilboten die van alle kanten komen, ik heb ze maar voorrang gegeven maar twijfel of dat altijd correct is. Misschien kunnen we binnenkort een theorielesje organiseren.

We landen op de Huizerhoef. Op het veldje staat al één kajakker met z’n tentje, die maakte een bescheiden invasie mee. In no time liggen er totaal acht kajaks aan de oever en is het veldje omgetoverd tot tentenkamp.

Aan de andere kant van het kleine eilandje liggen jachtjes aan de steigers. De beheerder die wat kleingeld ophaalt voor de overnachting is al geweest. Ik had met hem best een leuk gesprek willen houden over sanitair. Bij gebrek aan wit aardewerk of vergelijkbare eestewereldvoorzieningen zijn de bosjes achter ons veldje zijn zichtbaar als toilet in gebruik. Niet iedereen kent de etiquette rond het ingraven van uitwerpselen en het niet achterlaten van toiletpapier. Ik begrijp dat een riool naar de overkant kostbaar is maar er zijn alternatieven te bedenken.

Als de laatste haring in de grond zit, gaat de zon onder. We hebben inmiddels contact gelegd met de oorspronkelijke bewoner en iedereen besluit een voor een om met z’n foerage om het gezellig brandende barbecuetje heen zitten. Op de sit-on-top is alles meegetost voor de productie van heerlijke satétjes.

De volgende ochtend pakt ieder in z’n eigen tempo de spulletjes weer in. De Dooie Hond is een eiland iets verderop en het leek een goed idee daar ook even te gaan kijken. We hebben daar een enorme school volgels zien opstijgen maar de Zeearend waarvoor we kwamen hebben we niet mogen aanschouwen. Na een oefening met het redden van een groenlandkajak en een tijdje rondlummelen op dit pareltje in het Eemmeer varen we terug naar de Huizerhoef en aanvaarden we de terugtocht richting Almere. Het is inmiddels flink gaan waaien en we peddelen ons het schompes tegen de wind en de golven in. Het tempo zakt terug en we zoeken rond Almere Haven naar een plekje om even aan te meren. Bij de lokale “Strandbrasserie “worden bekertjes koffie gehaald. We worden ook verrast op twee grote bakken friet.

We besluiten daar gezamenlijk dat het geen schande is om verstandig te zijn. Doorvaren kost ons nog een paar uur en de fut is er wel een beetje uit. Ook is die wind nog iets toegenomen. Er komt toevallig een clubgenoot langs die ook bij KV Aquavite lid is, hij geeft een groep een slinger naar de Marina om de auto’s op te halen. De boten gaan weer op de trailer en rond half zeven gaan we moe maar voldaan huiswaarts. We hebben lekker kunnen oefenen met het varen onder minder goede condities. We hebben veel geleerd voor de volgende tocht en kijken er alweer naar uit.

Op 8 augustus 2021 was er een fantastische “Workshop Greenland Paddles” bij Kano op IJburg vandaag. Ruud Nijpjes legde met veel zorgvuldigheid een aantal peddel technieken uit en had een pracht verhaal over de enorme variatie aan peddels, waarvan hij er veel zelf maakt. Tuurlijk zijn we ook het water op geweest. Ruud hartelijk dank, het was zeer leerzaam en leuk!!!

door PJ

Zaterdag stond een wat langer rondje dan normaal op het programma, namelijk Weesp. Het weer was mooi, niet te warm, weinig direct zon en weinig wind. Dus ook voor de minder ervaren leden goede omstandigheden voor dit rondje. Jos was tochtleider samen met Elmar.

En zo vertrokken we met 9 boten van KOIJ naar Weesp, via een leuk stukje over het meer naar Muiden, en de sluis door naar Weesp.

Bij Weesp via een kleine sloot naar Bar Blauw de Theetuin (een locatie die Irene had aangeraden) Het slootje was smal en het steigertje klein (was eerst ook nog even de vraag of het wel de afgesproken locatie was). En dus wel lastig met die lange boten.

Maar met vereende krachten toch alle boten op de kant gekregen en tot onze verrassing kwamen we Ingrid daar ook tegen.

Na een korte pauze vervolgens weer op pad.

Het plan was een echt rondje te maken. Dus bij Weesp niet terug maar door.

Twee keer het Amsterdam Rijnkanaal oversteken, Weespertrekvaart en dan op het laatst ‘Even overdragen” en dan ben je zo bij de Club. In de winter had Jos dat een keer gedaan en ‘dat was geen probleem, prima te doen’.

De hele tocht goed verlopen en ook het oversteken ging zonder problemen
Hoewel het net na Weesp toch aardig aan het klotsen was toen we voor de eerste keer het kanaal over staken.

Bijna bij de club moesten we enkel nog even de Diemerzeedijk over.

De aanleg plek was heel beperkt en daarna stukje over de dijk, door een woud van brandnetels naar een steigertje met een flink hoogte verschil.

Dus een aardige uitdaging en wel iets meer gedoe dan ‘even overdragen’

Met zijn allen is het toch gelukt om iedereen goed over te krijgen. Kortom een leuke tocht en zeker voor herhaling vatbaar. 

Alleen moet er dan wellicht iets handigers gevonden worden voor het laatste stukje overdragen, want het is een jungle daar.

Jos en Elmar bedankt.

“Zijn er kajakkers die vreemd willen gaan met een sup?” Zo luidde de oproep in de appgroep. Nou vind ik suppen er altijd bijzonder relaxed uitzien, maar als startende kajakker had ik eigenlijk wel genoeg aan één drijvend vervoermiddel hield ik mezelf voor. Maar goed, je moet af en toe wat nieuws uitproberen en dus stond ik op een beetje winderige dinsdagavond toch op een club sup. Onder leiding van enthousiaste sup-juf Apro ging de groep kajakkers aan de slag. Ze gaf heldere instructies hoe je je peddel vasthoudt, hoe je die het water in steekt en -het allerbelangrijkste- hoe je je balans bewaart. Daarmee kon de hele groep vrij snel al een aardig stuk vooruit komen. Een slalom-oefening om onze nieuwe vaardigheden in praktijk te brengen was een goede test. Ik moet eerlijk zeggen, na deze kennismaking ben ik om. Suppen is – net als kajakken – superleuk om te doen. Lekker bezig zijn op het water, in de buitenlucht. Met als bijkomend voordeel dat je een opblaasbare sup makkelijk meeneemt, makkelijker dan een kajak in elk geval. Ik vrees dat ik wat extra plek moet gaan vrijmaken in mijn vakantiebagage…

Aletta