Blog

Een verslag door Saskia

In het kader van een ‘kijkje in andermans club/vaarwater’ was KV Zeeburg eerder dit jaar te gast bij KOIJ. Zaterdag 22 oktober verruilden een aantal KOIJ leden het open water rondom ons eigen clubgebouw voor een mooie tocht door de grachten van de binnenstad. Dit op uitnodiging van KV Zeeburg waar we door tochtleiders Marianne en Hans hartelijk werden ontvangen. Nadat iedereen was voorzien van een (club)boot volgde een korte briefing met voorstelronde. De groep van 16 vaarders bestond uit een leuke mix van KOIJ- en Zeeburgleden. Een poging om middels een spelvorm over en weer elkaars namen te onthouden verliep nog best geslaagd, ondanks de verwarring die ontstond door de opvallend veel dubbele voornamen van de mannelijke KOIJ leden (‘iets met Jan of Jean’ gaf een hoge slagingskans).

Marianne legde ons uit hoe belangrijk het is op de drukste grachten wat compacter op elkaar te varen, zodat voor de rondvaartenboten duidelijk herkenbaar is dat de kajaks gezamenlijk ‘één vaartuig’ vormen. Sleeplijnen werden uitgedeeld voor ‘het geval dat’ en daarna konden we te water.

De route was werkelijk waar om van te smullen. Heel erg leuk om alle bekende Amsterdamse plekken eens vanaf het water te zien. Via Artis, Hortis, Singel, Rode Hoed naar de Brouwersgracht.

Vervolgens via Oud-West richting de steiger tegenover woonark ‘Mondriaan’ waar we een korte stop maakten. Fijn om even de benen te kunnen strekken en een broodje te eten. De boten zelf lagen er aaneengebonden overigens ook als een kleurig kunstwerk bij. Weer in de boten zaten we al snel op de Leidsegracht. Al varend langs het Rijksmuseum voel je je echt even heerlijk toerist in eigen stad. Natuurlijk kwamen de mobieltjes regelmatig tevoorschijn voor een foto en tegelijkertijd waren wij met onze bootjes voor de toeristen op de kant ook een gewild foto-object. Via de Reguliersgracht en Keizersgracht ging het terug naar de Amstel.

Vanaf daar weer een prachtig uitzicht op de Magere Brug en het Muziektheater. Met een flinke sprint de Amstel oversteken voor de opkomende rondvaartboot langs en dan nog het laatste stukje terug naar het clubgebouw van Zeeburg. 

Al met al best een hele tocht op soms een behoorlijk enthousiast tempo. De sleeplijn en bijbehorende sleper hebben hun dienst bewezen om iedereen een fijne tocht te bieden. Er is heel wat afgekletst onderweg en niet alleen KOIJ-leden en Zeeburgleden leerden elkaar beter kennen maar ook de (soms nog redelijk verse) KOIJ-leden onderling. Een geslaagde uitwisseling en geslaagde dag, afgesloten met een welgemeend ‘TOT ZIENS!’. Nogmaals dank aan KV Zeeburg voor de ontvangst en goede organisatie!           

Afgelopen zaterdagochtend zijn Willem Oosting en Piet van Mil vanuit het Haagse naar Amsterdam afgereisd om ons te onderrichten in blessure preventie. Het kan ditmaal live, Willem had ons op een eerder moment wegens de toen geldende beperkingen al eens via een videoverbinding toegesproken.

We beginnen met een voorstelrondje. Willem en Piet zijn respectievelijk een fysiotherapeut in ruste en een zeekajak-instructeur, we zijn dus in goede handen! We gaan het rondje af en we leggen daarbij al onze lichamelijke gebreken op tafel. Het lijkt erop dat je grofweg aan alles vanaf je nek tot je tenen last kan krijgen bij het kanoën. Daartegenover is het kanoën goed voor je core stabiliteit wat helpt tegen rugklachten van het de hele dag zitten.

We leren allereerst dat we ontspannen en recht op moeten zitten in de kajak. Een gemiddelde couch potato zakt echter binnen 10 minuten weer onderuit ☹. Een denkbeeldig touwtje aan de kruin en over de horizon kijken. Rugbandje niet te strak en de hardcore kajaker kan het zonder (alleen blokje schuim in de rug om de afstand tot de kuiprand te voelen) Handjes ook ontspannen en niet zo knijpen met je duwhand. Een botsing of val is bij het kajakken niet heel waarschijnlijk. Kajakblessures worden meestal veroorzaakt door repeterende bewegingen, een goede voorwaartse slag is de belangrijkste factor. Deze wordt daarom gedetailleerd uitgelegd.

Piet beeld alles wat verteld wordt levendig uit met een bezemsteel als peddel twee stoelen als kajak. We krijgen ook nog een mooi filmpje te zien op de laptop die rond gaat. Hier en daar sneuvelen ook wat heilige kanohuisjes zoals een peddelhoek en de fietsbeweging. We zullen alle theorie daarover uitschrijven en op de website plaatsen.

Hup naar buiten voor het practicum. Ieder legt even een kajak klaar en we gaan klaar staan voor de warming-up van Irene. Dan de boot in. We varen langs en Willem filmt ons bij het voorbijvaren. Het filmpje levert 4k beelden op die we thuis kunnen analyseren. Piet laat ons oefeningen doen die gaan helpen bij het aanleren van een goede houding en voorwaartse slag. Hij demonsteer de slag een paar keer en geeft ons feedback als we langsvaren. Het is inmiddels oudhollands prutweer geworden maar we gaan onverstoord verder.

Een uur later dan geplant zijn we terug bij het clubgebouw waar een gezamenlijke lunch wordt geserveerd. Het is een geslaagde workshop!

Een verslag van Piet-Jan Vriend

Op 4 september was het tijd voor onze eerste onderwaterexcursie bij Kano op IJburg.

Het was een mooie zondagmiddag om eens goed te kijken naar wat er leeft op, in en rond het water bij onze club.

Onder het afdak van het clubhuis was een ‘onderzoek station’ ingericht waar alle gevonden samples nader konden worden geanalyseerd en besproken.

Na een korte uitleg van Harm over het ontstaan van dit gebied en de natuur en het belang van dit gebied als Natura 2000 gebied gingen de deelnemers op pad.

Een aantal gingen met Wouter mee om insecten en planten te bestuderen aan de waterkant.

Anderen gingen met Verena mee om met snorkelen de onderwater wereld te bekijken en samples te verzamelen.
Met de sub en kajak (met Corne) en langs de water kant (met Saskia en Kawai) werden op en in het water ook de verschillende samples opgehaald.

Al deze samples werden vervolgens aan land gebracht waar ze gezamenlijk werden gedetermineerd en ingedeeld. Bij elke soort was natuurlijk wel wat te vertellen.

Zoals de Grof hoornblad die bij ons welig groeit maar op de rode lijst van bedreigde plantsoorten in Nederland staat.

Aan het eind van de dag geslaagde dag was de flip-over gevuld met alles dat die dag was gezien . En dat was duidelijk meer dan we vooraf hadden kunnen denken.

Wouter heeft zelfs de ringslang, die een aantal weken geleden ook op een clubavond is gespot, gezien.

De deelnemers kregen een mooie folder “de ecologie van het Markermeer/IJmeer” mee, om thuis na te kunnen kijken wat ze allemaal gezien hebben.

Door Eelco Lolkema

Afgelopen weekend (9-11 september) vond het inmiddels traditionele Open Kano Festival (OKF) plaats in de Weerribben. Ontzettend leuke happening op een prachtige locatie. Eelco was erbij. Vrijdagavond twee heel interessante presentaties over tochten in Ierland (Valerie Welch) en Zweden (Jolanda Linschooten). Jolanda is wellicht bij de KOIJ-leden bekend van haar boek “Sup- en kanoparadijs Nederland”.

Zaterdag was gevuld met vrij varen en clinics, voor solo en tandem, beginners en gevorderden. En natuurlijk de praatjes hier en daar, over techniek, eigen gebouwde kano’s (prachtexemplaren!) en verder alles wat met kanovaren verband houdt. Ook even gebabbeld met een delegatie van zustervereniging KVZ. Varen in open kano’s leeft daar meer dan bij KOIJ.

Afsluitend ’s avonds een lichtjestocht. Altijd weer bijzonder hoe mensen hun kano weten aan te kleden. Inspiratie voor de KOIJ-lichtjestocht eind van het jaar (gaat toch wel door, ja?).

Zondagochtend zelf een stuk gevaren door de Weerribben. Na een eerste stuk heerlijk rustig peddelen, in een smalle kreek achterna gezeten door een salonboot van Staatsbosbeheer. Gelukkig elektrisch aangedreven, dus stil. De peddelaar in een sit-on-top, die me kort daarvoor voorbij scheurde, maakte heel wat meer lawaai. Het laatste stuk van mijn tochtje was het voortdurend groeten van peddelaars die me tegemoet kwamen, op weg naar Kalenberg, midden in het gebied. Tja, je bent festivalganger en je wilt varen….

Zou leuk zijn als we volgend jaar met een groep(je) vanuit KOIJ er bij kunnen zijn.

door Piet-Jan

Op zaterdag 30 juli 2022 vond voor de elfde keer het zwemevenement “Rondje Pampus” plaats. “Rondje Pampus” wordt jaarlijks georganiseerd om aandacht te vragen voor de kwetsbare natuur in het IJsselmeergebied.

Dit jaar georganiseerd door “Stichting Rondje Pampus” die het stokje heeft overgenomen van “Het blauwe hart” die tot dan toe de organisatie deed. Net als vorig jaar was KOIJ gevraagd om bij dit evenement te helpen en daar is natuurlijk gehoor aan gegeven.

Dus klokslag half acht vertrok de groep vanaf de club naar Pampus om daar keurig op tijd te landen voor de briefing.

Daarna het water op om in een ring rond het eiland waar nodig zwemmers in nood te helpen. Gelukkig was dat slechts zeer beperkt nodig. In het mooie, prima zwemweer konden alle deelnemers op eigen kracht de 1,2 of 3 rondjes pampus zelf voltooien.

Een geslaagd evenement met prima weer en leuk dat KOIJ hier een bijdrage aan heeft kunnen leveren.

Volgend jaar,  laatste zaterdag van juli is het evenement weer.
Zet hem alvast maar in je agenda!

Drie dagen na de zonnewende is het midzomerfeest en de avond ervoor dus midzomeravond. De wiki weet verder te melden dat mensen steeds meer belangstelling krijgen voor de heidense feesten van hun voorvaderen. Wij hadden gewoon zin in wat Midsummer madness!

We peddelen daarom met een flinke ploeg naar het strand. Omdat ze minder snel zijn dan de kajaks, is een sup en een Canadees de troepen vooruitgesneld. Een klein groepje gaat buitenom maar de meesten van ons peddelen rechtsom waardoor we wat langer beschut kunnen varen. De wind is aangetrokken waardoor het lekker klotst in de IJburg baai.

We spoelen met z’n allen aan op de hoogte van de surfschool. Er zijn vrij veel surfers op het water waaronder een paar met een wing board. Twee van ons gaan de pizzabezorger opwachten die met een klein autootje komt aanrijden. Als uiteindelijk iedereen grofweg de juiste pizza heeft of in ieder geval iets eetbaars, vleien we ons op het zand of – slim, niet aan gedacht – een plaid. Bovenop de dichtstbijzijnde picknicktafel is een tropisch bikinimodel bezig met een photoshoot dus de doos mag op schoot. Je kunt niet alles hebben…

Terug varen we door de sluizen van het haveneiland. Voor de variatie maar ook omdat het achteraf bezien voor een sup en Canadees toch wel iets te ruig is. Zelf vind ik het overigens ook wel prima om de golven even te mijden.

Wegens wat problemen met bediening op afstand hebben we in Amsterdam weer gezellige brug en sluiswachters. Eerst moeten en nog wat zeilboten worden geschut maar niet veel later zijn wij aan de beurt. We peddelen door de haven waar het nog gezellig druk is. Vervolgens komen we door een gracht waar geen straat langs loopt en waar je anders dan over het water niet komt. Leuk om IJburg eens van deze kant te zien.

Onze gezellige sluismeester staat ons op te wachten bij de Betonnensluis die zoals de on-officiële naam al doet vermoeden een betonnen sluisdeur heeft die langzaam openschuift. Het was twaalf jaar geleden een wereldprimeur.

Moe en voldaan bergen we de de spullen weer op. Ook de tweepersoons die normaliter weinig daglicht ziet gaat de clubloods weer in. Het was een erg geslaagde avond, wat ons betreft is elke aanleiding een goede voor het volgende evenement.

Door Jeannet.

Op 12 juni organiseerde Kano op IJburg een supclinic waaraan 7 belangstellenden deelnamen. Hoewel het windkracht 4 was viel de wind toch mee en was het een prachtige zondagochtend. Het was een leuke groep deelnemers bestaande uit mensen van alle leeftijden. Enkelen hadden al wat ervaring en wilden de basistechnieken van het suppen beter onder de knie krijgen. Anderen maakten voor het eerst kennis om op een board te staan. Een rondje Kleine Rieteiland was voor allen goed te doen. Voor iedereen gold dat behalve het suppen zelf ook de mooie omgeving en het prachtige weer bijdroeg aan een ontspannen ochtend op het water.

Afgelopen twee weken hou ik de weersverwachting vrij dwangneurotisch in de gaten. We hebben namelijk een leuk plan gemaakt voor een kampeerweekeindje Vinkeveen. Vrijdag blijkt dat het zaterdag vrij krachtig (5Bft) gaat waaien en besluiten we voor het uitwijkplan te kiezen.

We binden onze vier kajaks zaterdagmorgen op de daken van twee auto’s. Dat het deelnemersaantal iets geslonken is komt logistiek goed uit omdat onze surfskiers gaan downwinden en daarom hun trailer zelf nodig hebben. KVZ is zo aardig om onze gezamenlijke trailer te doneren waardoor we in de toekomst geen trailerplanningsuitdagingen meer krijgen en ook last minute op pad kunnen.

We rijden naar de Het Eiland van Hein wat recent helemaal opgeknapt is. We nemen eerst een lekker kopje koffie bij hun hagelnieuwe uitgifte punt en krijgen adviezen van de vriendelijke medewerkers van dit Toeristische Opstap Punt (TOP).

Er is een opvallende verschijning is druk met de voorbereiding voor ‘ravotten bij Hein’. Haar kostuum en haarstyling lijken te zijn verzorgd door Disney. Verderop zit een rijtje hengelsporters en onderwijl maken ook wat suppers zich klaar voor en tochtje. Wij vertrekken ook en gaan bij het kanosteigertje te water.

De route staat aangegeven met bordjes maar we zijn ook overdadig voorzien van gps horloges en analoog kaartmateriaal nog maar te zwijgen van het clublid dat tijdens het uitwerken van de gpx de route uit zijn hoofd blijkt te hebben geleerd.

We hebben gekozen voor lus A om wat keren overdragen te voorkomen. De routebeschrijving raad dit juist af wegens minder mooi en lastig overdragen bij de Oudhuizersluis. Wij doneren wat muntjes en worden gewoon geschut en vinden het hier toch echt heel fraai.

We komen even later bij een hele lage brug waar de brugwachter geamuseerd staat te kijken hoe wij ons eronderdoor limboën. Hij had dat ding een klein stukje kunnen open, er komt hier toch maximaal maar één tractor en een fiets per half uur. Ik kom tot de conclusie dat ik niet zo lekker doorbuig op onnatuurlijke plekken maar weet me er uiteindelijk ook onderdoor te worstelen.

Bij een meer kanovriendelijke brug is het inmiddels lunchtijd maar besluiten we nog even door te paddelen tot voorbij halverwege de route. We stoppen bij de volgende TOP en kunnen bij een riante steiger bij een pannekoekenrestaurant aan wal. Onze tafel blijkt verdeeld in een hamkaas en een spekkaas zijde. Een stel gele hesjes blokkeert de kruising om een luid knetterende motorclub vrije doorgang te verschaffen. Op de steiger heeft zich inmiddels meer drijvend materiaal verzameld en wij maken weer ruimte voor de volgenden.

Het is in nooderlijke richting soms flink harken maar we hebben op deze route verder een goede beschutting tegen de wind, het is vooral een voordeel dat zich in deze vaarten geen golven kunnen ontwikkelen. Bij de pondskoekersluis krijgen we voorrang van twee bootjes die netjes aan het remmingwerk liggen te wachten. Het is wat passen en meten maar het kan op aanwijzing van de sluismeester allemaal in de krap bemeten sluiskolk. Ik diep nog een zakje muntjes op en zit onderwijl te denken hoe ik die in deze tijd met contactloos betalen weer bij elkaar ga verzamelen voor de volgende keer.

Er zijn borden geplaatst die ons informeren over een afsluiting over twee weken wegens een badeendenrace die door de lokale Lionsclub wordt gehouden. We varen door Mijdrecht heen en vervolgens door Wilnis. Het is een feest der herkenning voor diegenen van ons die in Vinkeveen is opgegroeid of menig zomer heeft doorgebracht. Onderweg passeren we nog wat bruggen waar we zonder yogaposes onderdoor passen. We gaan bij de Wilnisse Zuwe de hoek om en worden in de Heinoomsvaart richting startpunt geblazen. Die sloot ligt helemaal vol met waterlelies en gele plompen welke welke we onderweg ook al veelvuldig hebben getracht te ontwijken.

Na een kort ritje zijn we terug bij de club en laden we de boten weer af. Het is uiteindelijk een dagtochtje geworden maar hebben het erg naar ons zin gehad. Deze route is een aanrader en het draaiboek met plan A staat op de Drive voor een volgende gelegenheid.

Zondag was KV Gaasperplas bij ons te gast en schreven ons na afloop dit leuke berichtje.

Zaterdag 21 mei 2022, verslag door Mery Redjopawiro

Daar gingen we dan, drie kajaks vastgesjord slepend met twee extra kajaks en een achterhoede, op weg naar het strand van IJburg voor de opening.

De stemming zat er meteen goed in en er werd flink aan de biceps training gedaan. Irene deed niet onder aan Bas en zijn zoon Jack, al werd de afstand tussen hen gaandeweg wel groter. Maar dat kan ook gelegen hebben aan de hoeveelheid kletspraat natuurlijk. Eenmaal het hoekje om na de ligplaatsen van de woonboten, kregen we ons einddoel in ons vizier. Het zag duidelijk nog niet zwart van de mensen, maar een leuke entree konden we wel maken. We werden al opgewacht door Eelco, die onze plek aanwees, Marja die met de fiets toch sneller was dan wij met de boten en Hannie die al aan het suppen was.

Boten lossen, broodje naar binnen werken en hup, daar kwam Irene al aanzetten met vier enthousiaste tieners die wel eens wilden proberen te varen in zo’n grote kajak. Kleine introductie van Bas en hop daar gingen ze.

Mery en Marja erachteraan om ze een beetje te coachen en gerust te stellen dat ze echt niet om zouden gaan en ja, een beetje nat wordt je wel. Druk is het die middag niet geweest, gevarieerd wel. Naast de groep tieners, hadden we nog een gezin waarvan de man en daarna vrouw een eindje het water op gingen en Irene met hun kindje een eindje ging peddelen. Het kindje zat in de kuip en Irene zelf zittend op de rand van de kuip. Verder nog een Oekraïense man die er als een speer vandoor ging en niet bij te benen was (hij kwam wel terug) en nog twee toeristen waarvan we er eentje uit de ballenlijn moesten slepen.

Op het strand gaf de surfschool lessen aan belangstellenden, was de reddingsbrigade aan het eind varen en waren er activiteiten bij een aantal tenten. Leuke sfeer en erg gezellig.

De boten weer terug varen werd ook weer een avontuur. Bij de sluis naar de haven voer een grote driemaster langs onze kolonne, prachtig!

Vervolgens op naar Sluis Haveneiland (volgens het bordje) die volgens de sluiswachter toch echt Betonsluis heet. Hoe verwarrend…..Het duurde even voordat de sluiswachter op het fietsje de sluis handmatig kwam openen, maar dat mocht de pret niet drukken. Moe maar voldaan kwamen we terug bij het clubhuis.

Wat een leuke middag!