Door Silvie Kamphuis
Vijftig meter diepte gaapt er onder onze acht kajaks en drie kano’s op sommige delen van de Vinkeveense Plassen, weet onze enthousiaste gids van de dag te vertellen. Hij heeft een mooie, licht-ambitieuze route voor ons uitgestippeld, maar al snel blijkt dat niemand haast heeft. Het is mooi weer en we maken er deze zaterdag 4 mei 2024 een heerlijke zondagse tocht van. Voor onze gids van KV De Ronde Venen maakt het niet uit: die kent het gebied op zijn duimpje en schudt waarschijnlijk moeiteloos nog 300 verschillende routes uit zijn zwemvest.
We peddelen langs de weilanden en de vakantiehuisjes en een stukje door het dorp, waar een heerlijk eigenwijze brugwachter de grotere boten rustig een tijdje laat wachten voordat hij in beweging komt. We zien veel vogels met kuikentjes en ontdekken dat ook onder brandganzen de jeugdzorg nog wel wat beter kan (moord en brand schreeuwen, maar het kuikentje dat onderging, kwam nooit meer boven). Het water is een fijn parallel universum, waarin je kunt verdwijnen zodra je in je boot stapt.
Het nadeel van wat langzamer varen, is dat we ook later dan gepland bij een geschikte pauzeplek arriveren. Misschien is het dus honger, misschien heeft het andere redenen. Met Eiland 9 zo goed als binnen handbereik beginnen de eerste kajakkers te sneuvelen. We zijn ons net het smalste doorgangetje van de tocht aan het doorworstelen, als het opkanten van een kajakker overgaat in omkanten. Proestend en met waterplanten aan zijn slaap geplakt komt hij boven. Het is op dit punt zeker geen 50 meter diep en zonder veel problemen stapt hij weer in zijn kajak, maar niet voordat de meest hilarische foto’s van de tocht genomen wordt: een kajakker in zijn kajak met de benen buitenboord met een hele stoet andere kajakkers in zijn kielzog. Ook het maken van die foto is niet geheel zonder risico overigens, met losse handen staand in een Canadees.
De kade bij Eiland 9 is aan de hoge kant en zit verraderlijk vol met vogelpoep, dus ik vermoed dat het tweede slachtoffer valt bij het uitstappen. De duik zelf heb ik gemist, maar er zijn niet heel veel andere redenen waarom een mens meerdere setjes droge kleren aangeboden krijgt.
Tijdens de lunch komt er een overvloed aan vlaai, koekjes en thee tevoorschijn. Eenzame boterhammen met pindakaas draaien zich uit schaamte om in hun zakje. Blijkt kanovaren toch echt een teamsport te zijn. Na de lunch dringt de realiteit van de rest van de dag zich weer aan sommigen op. Afspraken met lang verloren vrienden, honden die uitgelaten moeten worden. De beoogde eindtijd van de tocht is al nabij, maar er moeten nog behoorlijk wat kilometers gepeddeld worden. Ook bij het instappen klinkt er weer een vertrouwde plons en gaat een derde kajakker te water, maar niets kan de pret drukken deze dag. We voeren het tempo op en keren vlot terug bij KV De Ronde Venen.
Wanneer gaan we weer?